ارزيابي توان توليد و ماندگاري مرغان بومي اصلاح شده استان فارس در مناطق روستايي

اين پژوهش با هدف بررسي عملكرد مرغ‌هاي بومي اصلاح شده نسل 22 استان فارس در شرايط روستايي، در دو اقليم گرم و سرد انجام شد. براي اين منظور در هر اقليم 2 شهرستان، در هر شهرستان 3 روستا و در هر روستا 4 خانواده روستايي به مدت 72 هفته تحت پوشش قرار گرفتند و به‌ هر خانواده روستايي 21 قطعه نيمچه 45 روزه تحويل داده شد. در طول دوره تحقيق، ميزان توليد تخم مرغ روزانه و ميزان تلفات ثبت شد. ميانگين وزن زنده نيمچه‌ها در سنين 8، 12، 24، 48 و72 هفتگي اندازه‌گيري شد. نتايج نشان داد كه در طول دوره آزمايش، مرغ ها در اقليم گرم توليد بالاتري نسبت به اقليم سرد داشتند (01/0 P<). ميانگين توليد توده‌اي تخم مرغ در ماه‌هايي كه مصادف با فصل سرما بود و همچنين در كل دوره، در اقليم سرد (شهرستان‌هاي سپيدان و دشت ارژن) به طور معني‌داري نسبت به اقليم گرم (شهرستان‌هاي داراب و زرين‌دشت) پايين‌تر بود (01/0 P<). ميانگين وزن زنده مرغ‌ها در دشت ارژن نسبت به ساير شهرستان‌ها بطور معني‌داري كمتر بود (05/0 P<) ولي بين دو اقليم تفاوتي مشاهده نشد. در پايان دوره درصد ماندگاري مرغ‌ها در اقليم گرم به طور معني-داري نسبت به اقليم سرد بيشتر بود (01/0 P<). ميانگين درصد تلفات كل استان در كل دوره نسبتاً بالا بود (46 درصد). بيشترين علت تلفات مبتلا شدن به بيماري بود. در اين نسل درصد تلفات مرغان بومي در ايستگاه تا 72 هفتگي، 8/14 درصد گزارش شد.

اين مقاله فاقد چكيده لاتين است