ارزيابي ژنتيكي جفت ماندگي و متريت و شناسايي عوامل خطر مرتبط با بروز آنها در سه زايش نخست گاوهاي هلشتاين ايران

هدف از پژوهش كنوني برآورد وراثت‌پذيري‌ها، همبستگي‌هاي ژنتيكي، فنوتيپي و محيطي و نيز شناسايي عوامل خطر مرتبط با بروز جفت‌ماندگي و متريت در سه زايش نخست گاوهاي هلشتاين بود. در اين پژوهش از داده‌هاي گاو شيري نژاد هلشتاين استفاده شد كه طي سال‌هاي 1387 تا 1396 در 17 گله بزرگ جمع‌آوري شده بودند. داده‌ها در شكم‌هاي اول، دوم و سوم زايش به ترتيب مربوط به 63039، 46265 و 30031 رأس گاو بودند. براي ارزيابي ژنتيكي از تجزيه و تحليل چند صفتي تحت مدل آستانه‌اي استفاده شد. براي شناسايي عوامل خطر مرتبط با بروز متريت و جفت‌ماندگي از مدل رگرسيون لجستيك چند متغيّره استفاده شد. در بين عوامل خطر بررسي شده مرتبط با بروز جفت‌ماندگي و متريت، به ترتيب مرده‌زايي و جفت‌ماندگي بيشترين تأثير را بر بروز اين بيماري‌ها داشتند. ميانگين‌هاي پسين وراثت‌پذيري جفت‌ماندگي در زايش اول، دوم و سوم به ترتيب 0.06، 0.03 و 0.05 و متريت به ترتيب 0.03، 0.2 و 0.03 به دست آمدند. ميانگين‌هاي پسين همبستگي ژنتيكي بين زايش‌هاي مختلف براي جفت‌ماندگي (0.41 تا 0.73) و متريت (0.34 تا 0.9) متوسط رو به بالا به ‌دست آمدند. با توجه به همبستگي‌هاي ژنتيكي و فنوتيپي كمتر از واحد بين جفت‌ماندگي و نيز بين متريت در سه زايش نخست، مي‌توان نتيجه گرفت كه متريت و جفت ماندگي در اين زايش‌هاي گاوهاي هلشتاين ايران صفات مختلفي هستند و هنگام ارزيابي ژنتيكي اين صفات در گاوهاي هلشتاين ايران اطلاعات هر شكم زايش بايد به عنوان صفات مجزائي در نظر گرفته شوند.

اين مقاله فاقد چكيده انگليسي است.