رابطه الگوي كاربري اراضي با شاخص‌هاي مؤثر بر پايداري حمل و نقل شهري؛ مطالعه موردي شهر كرمانشاه

Relationship between Land Use Patterns and the Parameters Affecting the Sustainability of Urban Transport; a Case Study of Kermanshah City, Iran

اهداف و زمينه‌ها: اين مقاله به ارزيابي رابطه بين الگوهاي كاربري زمين با شاخص‌هاي پايدار حمل‌ و نقل شهري در شهر كرمانشاه مي‌پردازد و تلاش مي‌كند به اين پرسش‌ها پاسخ دهد كه آيا ارتباطي ميان ويژگي‌هاي تراكم در واحد سطح با گرايش به پياده‌روي به عنوان يك شيوه پايدار حمل‌ونقل وجود دارد؟ آيا ميان اقدامات فيزيكي آرام‌سازي ترافيك با ايمني ترافيك رابطه‌اي وجود دارد؟ و بالاخره چه رابطه‌اي ميان تنوع استفاده از كاربري زمين به عنوان يك كيفيت كليدي در پاسخ‌دهندگي محيطي با ميزان پياده‌روي به عنوان يكي از شيوه‌هاي حمل‌ونقل پايدار وجود دارد؟ روش‌شناسي: اين پژوهش به روش توصيفي-تحليلي در جامعه شهروندان شهر كرمانشاه در سال 1397 انجام شد. با استفاده از جدول مورگان، 384 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. تحليل داده‌ها با استفاده از مدل‌سازي معادلات ساختاري صورت گرفت. يافته‌ها: از مجموع سه فرضيه ارايه‌شده، فقط تراكم در واحد سطح با ميزان گرايش به پياده‌روي (0/206=p) رابطه نداشت. نمونه تحليل مسير در حالت استاندارد بيانگر وجود يك ارتباط معنادار بين آرام‌سازي ترافيك با ايمني مسيرها (0/002=p) و الگوي كاربري متنوع و مختلط با ميزان پياده‌روي (0/003=p) بود. كاربري زمين مختلط به سفرهاي كوتاه منجر شده و اين امر به تشويق پياده‌روي به عنوان يكي از شيوه‌هاي پايدار حمل و نقل درون‌شهري منجر مي‌شود. نتيجه‌گيري: نوع حمل و نقل مي‌تواند بر ميزان كارايي دسترسي مؤثر واقع شود. اقدامات ويژه فيزيكي آرام‌سازي مي‌تواند موجب بهبودي و ايمني حمل‌و‌نقل شود. افزايش ايمني به معني كاهش ميزان تردد نبوده، بلكه به معناي كاهش خطرات و تصادفات و پايداري است.

Aims & Backgrounds This article evaluates the relationship between land use patterns and sustainable urban transport indicators in Kermanshah City. that tries to answer the following questions: Is there a connection between the characteristics of density per unit area with walking tendency as a sustainable transport mode? Is there any relation between traffic safety and traffic calming? and finally, what is the relationship between the diversity of land use as a key quality in environmental response with walking as one of the most sustainable modes of transport. Methodology The method of this research is descriptive and the statistical population of this study includes all citizens of Kermanshah city in 2018. Using Morgan table, 384 individuals were selected as sample. Data analysis was performed using structural equations modeling. Findings The results of the research show that from the total of the three hypotheses presented, only density per unit area with walking tendency (P = 0.206) was not related. The path analysis model in the standard state indicates a significant relationship between traffic relaxation with path safety (P = 0.002) and a diverse and mixed usage pattern with walking distance (P = 0.003). In addition, the concept of land use requires a new definition, with a focus on the diversity of applications and flexibility of the spaces. The result indicate that the use of land is mixed with short trips, and this encourages walking as one of the most sustainable modes of transport within the city. Conclusion The type of transport can be effective in terms of access efficiency. Physical relaxation measures can improve transportation safety. Increasing safety does not mean reducing traffic, but it means reducing risks and accidents and sustainability.