ارائه يك مدل مفهومي براي تبيين نقش قابليت سازماني مديريت مشاركت در افزايش عملكرد سازماني

Developing a Conceptual Model for Explaining Alliance Management Capability Role in Increasing Organizational Performance

هدف اصلي اين مطالعه، ارائه يك مدل مفهومي مناسب براي توضيح هر‌چه‌بهتر رابطه ميان قابليت سازماني مديريت مشاركت، عملكرد شركت و معرفي متغيرهاي ميانجي مطرح در اين رابطه با تمركز بر دو ديدگاه منبع محور و قابليت پويا مي‌باشد. در اين پژوهش در اندازه‌گيري مفهوم قابليت مديريت مشاركت به‌منظور انطباق هرچه بيشتر آن با تغييرات محيطي، از ديدگاه قابليت پويا بهره گرفته شده است و براي توضيح نحوه تأثيرگذاري آن بر عملكرد شركت، با تمركز بر ديدگاه منبع‌محور، دو متغير ميانجي (به اشتراك گذاري مؤثر منابع و توسعه مشترك دانش و قابليت‌ها) تعريف شده است. همچنين براي آزمون مدل پيشنهادي و فرضيه‌هاي مرتبط با آن از روش مدلسازي معادلات ساختاري با رويكرد حداقل مربعات جزئي استفاده شده است. نتايج بررسي 79 همكاري راهبردي در صنايع دفاعي هوايي - كه با استفاده از پرسشنامه انجام شده است- روايي و پايايي مدل پيشنهادي و تمام فرضيه‌هاي در نظر گرفته شده را مورد تأييد قرار مي‌دهد. بر‌اساس نتايج اين پژوهش، يك شركت براي اينكه بتواند همواره از ايجاد مشاركت‌هاي بين سازماني درزمينه جذب، توسعه منابع و قابليت‌هاي موردنياز خود بهره ببرد، بايد نخست در درون خود فرايندها و رويه‌هاي سازماني مرتبط با چهار زيرقابليت منعكس‌كننده قابليت مديريت مشاركت (پيش‌كنشگري مشاركت، هماهنگي بين‌ سازماني، يادگيري بين ‌سازماني و تحول‌ مشاركت) را نهادينه و يكپارچه سازد و با بهره‌گيري از قابليت به وجود آمده، همكاري‌هاي گسترده و مستمري را با شركاي خود درزمينه به اشتراك‌گذاري مؤثر منابع مكمل و توسعه مشترك دانش‌ها و قابليت‌هاي جديد و منحصر‌به‌فرد طرح‌ريزي كند. مقياس‌هاي اندازه‌گيري و شاخص‌هاي ارائه شده در اين پژوهش نيز مي‌تواند مرجع مناسبي براي مديران در توسعه اين قابليت در سازمان خود باشد.

The main objective of this study is to provide an appropriate conceptual model for better explanation the relationship between alliance management capability and firm performance with introducing mediator variables focusing on two views of resource-based view and dynamic capability.In this research, in conceptualizingalliance management capability in order to better adapt it to environmental changes, it has been used from the view of dynamic capability and to explain how it affects firm performance, two mediator variables (effective resource sharing and joint development of knowledge and capabilities) are defined focusing on the resource-based view.In order to test the suggested model of research and its related hypotheses, structural equation modeling with partial least squares approach has been used.The results of testing the proposed research model which has been done in 79 strategic alliances in the air defense industriesusing questionnaires, confirm the validity and reliability of the proposed model and all the hypotheses considered. According to the results of this research, a firm in order to be able to continuously absorb and develop its resources and capabilities through inter-organizational alliance, should first institutionalize and integrate the processes and routines associated with the four sub-capabilities reflecting the alliance management capability (alliance proactiveness, alliance coordination, alliance learning, and alliance transformation) and by using the generated capability, establish a widespread and continuous collaborations with its partners on the effective sharing of complementary resources and joint development of new and exclusive knowledge and capabilities. Also, the measurement scales and indicators provided in this study can be a good reference for managers to develop this capability in their organizations.