بررسي نقش سرمايه اجتماعي در ارتقاء رفتار شهروندي ساكنين محله‌هاي شهري (مطالعه موردي: محله ابيوردي و كوي دانشگاه، شيراز)

سرمايه اجتماعي حاصل شكل‌گيري و استقرار ارزش‌ها، هنجارها، سنت‌ها، عرف‌ها و قواعد به صورتي خودجوش و در بستري از روابط متقابل اجتماعي است، زمينه‌ساز همدلي، همكاري، نوع‌دوستي، وفاداري، وجدان كاري در زندگي اجتماعي از جانب افراد است. اين نوع از سرمايه بستر مناسبي براي بهره‌وري سرمايه انساني و فيزيكي و راهي براي نيل به موفقيت قلمداد مي‌شود. سرمايه اجتماعي به‌عنوان مزيت رقابتي جامعه محلي، ازجمله قابليت‌هايي است كه رشد و توسعه آن مي‌تواند در بروز رفتارهاي داوطلبانه فرا نقشي يعني رفتارهاي شهروندي امكان‌پذير گردد. مطالعه حاضر باهدف تبيين جايگاه سرمايه اجتماعي در افزايش ارتقاء رفتار شهروندي ساكنين محله‌هاي ابيوردي و كوي دانشگاه واقع در شهر شيراز انجام‌شده است. داده‌هاي حاصل از پرسشنامه توسط نرم‌افزارهاي SPSS، AMOS و LISREL تجزيه‌وتحليل شده‌اند. روش نمونه‌گيري پژوهش حاضر روش «تصادفي ساده» است. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران براي هر يك از محله‌ها 375 نفر برآورد گرديد. از ضريب آلفاي كرونباخ و روايي محتواي براي سنجش روايي و اعتبار پرسشنامه و از روش معادلات ساختاري جهت بررسي ميزان تأثيرگذاري سرمايه اجتماعي بر ارتقاي رفتار شهروندي استفاده‌شده است. يافته‌هاي تحقيق حاكي از آن است كه رابطه بين سرمايه اجتماعي و رفتار شهروندي مثبت و نسبتاً قوي است. در محله ابيوردي به ازاي يك واحد افزايش در متغير سرمايه اجتماعي، متغير وابسته رفتار شهروندي به ميزان 0.58 ارتقاء مي‌يابد. اين ميزان براي محله كوي دانشگاه 0.51 است. از ميان ابعاد سرمايه اجتماعي، تأثيرگذارترين بعد بر ارتقاء رفتار شهروندي در محله ابيوردي بعد ارتباطي و در محله كوي دانشگاه بعد ساختاري مي‌باشند.