مقايسه ميزان آسايش حرارتي دروني و بيروني زمستان نشين و حياط مركزي در خانه سنتي به روش PMV و PPD (مطالعه موردي: خانه تولايي شيراز)

تامين آسايش حرارتي در ساختمان از مهمترين اهداف طراحي اقليمي است، كه به عنوان يكي از مهم ترين دغدغه هاي انسان در نيم قرن گذشته محسوب گرديده است. در اين پژوهش ميزان آسايش حرارتي فضاي زمستان نشين و حياط مركزي خانه سنتي بررسي شد. بخشي از روش تحقيق اين پژوهش بر مبناي ميزان آسايش حرارتي به روشPMV و ميزان رضايت مندي ساكنان به روشPPD بوده است. اطلاعات دما و رطوبت با كمك دستگاه Data Logger TA120 اندازه گيري شد و اطلاعات سرعت باد و دماي تابشي با استفاده از نرم افزار EnergyPlus 8.6بدست آمد و بر اساس آنها PMV و PPDمحاسبه شد. نهايتاً با مقايسه آسايش حرارتي فضاي زمستان نشين و حياط مركزي نتايج نشان داد كه آسايش حرارتي زمستان نشين خانه تولايي در فصل سرما نسبت به حياط مركزي آن، از درجه راحت تر برخوردار بوده است و بيش از 85 درصد كاربران از زمستان نشين اين خانه احساس رضايت دارند. اين نحوه عملكرد حرارتي در خانه هاي سنتي كه هنوز پس از گذشت سال هاي طولاني مشاهده مي شود، بسيار ارزشمند و جالب توجه است. از اين رو اين پژوهش مي تواند در ساخت و ساز امروزي، زمينه ساز طراحي اقليمي مناسب در جهت افزايش ميزان رضايت مندي استفاده كنندگان از فضا باشد.