سنجش كيفيت محيط سكونت شهري با رويكرد رضايتمندي مبتني بر ديدگاه تجربي ( موردي: شهر اروميه)

در سال هاي اخير، بروز بحران هاي مختلف در ابعاد زيست محيطي، اجتماعي، اقتصادي، كالبدي شهرها و... كه ناشي از فقدان برنامه ريزي مناسب در سطح محلي است، سبب تنزل كيفيت محله ها، نواحي و مناطق شهري شده است. با استفاده از اصول سكونت پايدار، در فرآيند برنامه ريزي شهري و بهره مندي از ظرفيت هاي سكونتي، مي توان به منظور ارتقا كيفيت محيط بهره جست. نخسين گام براي دستيابي به اين منظور، ارزيابي ميزان پايداري سكونتگاه هاي شهري در سطح محلي و منطقه اي است. در اين پژوهش هدف سنجش كيفيت محيط سكونت شهري در مناطق شهري اروميه مي باشد. اين هدف با توجه به رويكرد رضايتمندي مبتني بر ديدگاه تجربي شكل گرفته است. جهت رسيدن به اهداف مورد نظر، ضمن بررسي و مطالعه پيشينه و ادبيات تحقيق، ابعاد و گويه­هاي كيفيت محيط سكونت شهري انتخاب شده­اند. سپس، با توجه به تعداد خانوار (223402) از طريق فرمول كوكران حجم نمونه با خطاي 5 درصد 383 نفر برآورد و متناسب با تعداد خانوار در سطح مناطق توزيع شد. براي تجزيه­و­تحليل توصيفي و استنباطي اطلاعات حاصل از پرسشنامه از آزمون­هاي آماري (T تك نمونه­اي، كروسكال واليس و نمودارها) در محيط SPSS استفاده گرديده است. نتايج تحقيق نشان داد كه بعد محيطي به عنوان شاخص منفي با ميانگين 87/2وضعيت نامناسبي دارد. بعد اجتماعي – فرهنگي با مقدار 88/2تقريبا از وضعيت خوبي برخوردار است. مقدار بعد اقتصادي 68/2، بعد كالبدي59/2 و بعد مديريتي 51/2 كه نتايج گوياي پايين بودن رضايتمندي شهروندان از كيفيت سكونتي مي باشد. طبق تكنيك كروسكال واليس منطقه4 رتبه اول، منطقه 3 رتبه دوم، منطقه 1 رتبه سوم، منطقه 2 رتبه چهارم و منطقه 5 رتبه پنج را از لحاظ رضايتمندي از كيفيت سكونت شهري به خود اختصاص داده اند. در نهايت جهت رفع مشكلات و افزايش رضايتمندي و رفاه شهروندان گويه هاي ابعاد 5 گانه براساس نمره بدست آمده اولويت بندي شده اند.