تحليل چشم ‌انداز الگوي ايراني - اسلامي روستايي

بدون عنوان

الگوي ايراني - اسلامي مسير، راه، رفتار، تلاش دائم براي برآورده كردن پيشرفت فزاينده و زندگي شرافتمندانه و حق توسعه‌يافتگي مستمر و شهروندسازي فعال است. ابزاري است براي رسيدن به نهايت، نهايتي كه دربردارنده‌ي پيام‌ها، ديدگاه‌ها، و اهداف جمعي و مشترك شهروندان در سكونتگاه‌هاي انساني است. و جهت حركت در مسيري است كه ديدگاه‌ها و اهداف شهروندان در سكونتگاه‌هاي انساني را تحقق مي‌بخشد. اين الگو به‌مثابه‌ي بيانيه‌هاي حقوقي در چارچوب الگوي توسعه‌ي پايدار بومي، حق توسعه‌يافتگي (حق زندگي شرافتمندانه و حق رفاه و بهزيستي و حق عدالت اجتماعي و پيشرفت اقتصادي و حق محيط‌زيست سالم و پاك و حق شهروندي) يا حقوق همبستگي ناميده مي‌شود كه به لحاظ داشتن منافع جمعي و حقوق جمعي از وظايف حاكميتي دولت‌ها به شمار مي‌رود. با اين توصيف، چشم‌انداز الگويي بوم‌مبنا تفسير و تعبير ملتي از آينده‌ي خوش است و آرمان ملي است كه توسط ملت و دولت در چارچوب يك سازمان‌دهي تصميم‌گيري مشاركتي (سياست‌گذاري، برنامه‌ريزي و حكم‌روايي) خود را براي مدت معين نشان مي‌دهد. در اين چارچوب پرسش‌هاي راهبردي عبارت‌اند از: شهروندان روستايي در سرزمين چه تفسير و تعبيري از آينده‌ي خويش (توسعه‌يافتگي) در چارچوب چشم‌انداز الگويي دارند؟ دست‌يابي شهروند روستايي ايراني به حقوق توسعه‌يافتگي در چارچوب چشم‌انداز الگويي چه ميزان است؟ در اين مقاله تلاش شده است با استفاده از ادبيات موجود و تجربه‌ي زيستي در الگوسازي با شيوه‌ي استدلال عقلاني و انتقادي با روش تحليل محتوا به واكاوي متن الگوي پيشنهادي پرداخته شود و به پرسش‌هاي مطرح‌شده در مقاله پاسخ علمي داده شود. نتايج نشان مي‌دهد كه در برنامه‌ي پيشنهادي سياستي الگوي ايراني - اسلامي، پيش‌فرض‌ها، روش‌شناسي، ساختار همسو با قانون اساسي، جايگاه حقوقي، مديريتي و نهادي (سازمان‌دهي سازمان‌ها، قوانين، مقررات، رويه‌ها، رفتارها و...) تفكيك وظايف سياستي قواي سه‌گانه، هماهنگ‌كننده، نهادهاي جديد (ابقا، حذف، ادغام و شكل‌گيري نهادهاي جديد)، شيوه‌ي فرهنگ‌سازي و اطلاع‌رساني، شيوه‌ي مديريت برنامه‌ريزي و اجرا و ارزيابي در سطوح مختلف واحدهاي سرزميني در متن ارائه‌شده‌ي الگو مشخص نيست.

not abstract