بررسي ارتباط امنيت اجتماعي و هويت معماري در كاربري هاي شهري

بي ترديد اگر يك جامعه و حكومتي در جهت ارتقاء و حفظ امنيت خود برنيايد، در برخورد با تغييرات و تحولات مختلف، نمي­تواند با شناخت و آگاهي، اجزا مورد نياز را انتخاب كند. مهمترين مسأله از نظر شهروندان، وجود امنيت در سطوح مختلف شهري است كه فقدان آن پيامدهاي خطرناكي را به دنبال دارد. عوامل مختلفي مي تواند باعث تضعيف يا ارتقاء امنيت اجتماعي شود كه يكي از اين عوامل هويت در معماري ايراني است. هويت معماري از گذشته هاي دور با فرهنگ و زمان و مكان ما عجين شده است، بنابراين بايد ديد كه وقتي هويت معماري به زمان اكنون آورده شود، چگونه مي­تواند باعث افزايش امنيت اجتماعي شود. در اين پژوهش به بررسي ارتباط بين امنيت اجتماعي و هويت پرداخته شده است. روش تحقيق در اين پژوهش بـه صـورت تركيبي از روش توصيفي- تحليلي و پيمايشـي (ميـداني) است. چهار كاربري متفاوت با شش مكان براي توزيع پرسشنامه بين مراجعه كنندگان انتخاب گرديد و نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داد كه در كاربري هاي مختلف (اعم از مذهبي، فرهنگي- تجاري، اداري، اقامتي- تفريحي) هر چه از عوامل هويت ساز در مجموعه ها بيشتر استفاده شود، ميزان امنيت مجموعه نيز افزايش مي­يابد. طبق بررسي هاي صورت گرفته با توجه به استفاده از عوامل هويت ساز در مجموعه، بيشترين ميزان امنيت در كاربري فرهنگي و كمترين ميزان امنيت در كاربري اقامتي تفريحي است.