عنوان مقاله :
مفهوم پردازي تطبيقي «تداركات عمومي حامي توانمندسازي» در مقايسه با تداركات عمومي حامي نوآوري: گامي به سوي پياده سازي پيوست فناوري
عنوان به زبان ديگر :
Comparative Conceptualisation of ‘Public Procurement for Capability Building’ (PPCB) In Relation to Public Procurement for Innovation (PPI): A Step Towards Implementation of Iranian Technology Annex
پديد آورندگان :
يزدي، نجم الدين دانشگاه صنعتي شريف - پژوهشكده سياستگذاري علم، فناوري و صنعت , جاسبي، عبدالله دانشگاه علم و صنعت ايران - دانشكده مهندسي صنايع , ملكي، علي دانشگاه صنعتي شريف - پژوهشكده سياستگذاري علم، فناوري و صنعت , بنيادي نائيني، علي دانشگاه علم و صنعت ايران - دانشكده پيشرفت
كليدواژه :
سياست هاي ساخت داخل , توانمندي هاي فناورانه تامين كنندگان , پيوست فناوري ايران , تداركات عمومي حامي نوآوري , تداركات عمومي حامي توانمندسازي
چكيده فارسي :
با توجه به عدم موفقيت سياستهاي ساخت داخل در ايران و بسياري از كشورهاي درحالتوسعه، «تداركات عمومي حامي نوآوري» ميتواند بهعنوان يك سياست نوآوري در طرف تقاضا مبناي نظري براي پيادهسازي پيوست فناوري در كشور فراهم نمايد؛ اما كشورهاي درحالتوسعه از ويژگيهايي متمايز از اقتصادهاي توسعهيافته برخوردارند كه يكي از مهمترين آنها فقدان توانمنديهاي فناورانه در ميان تأمينكنندگان است كه نقشي محوري در همپايي فناورانه آنها دارد. مقاله پيش رو مفهوم جديد «تداركات عمومي حامي توانمندسازي» را مبتني بر شواهد بهدستآمده از پروژههاي انتقال فناوري ده گروه كالاي راهبردي در صنعت نفت كشورمان توسعه ميدهد كه توسعهاي بر سياست تداركات عمومي حامي نوآوري محسوب ميشود. اين سياست توانمندسازي تأمينكنندگان را در محوريت خود قرار ميدهد. اين مطالعه چالشهاي مشترك متعددي را ميان اين دو سياست برميشمرد، ازجمله نياز به تغييرات سازماني در تدارك دهندگان دولتي، مديريت ريسك، بهرهگيري از ساختارهاي ميانجيگر نوآوري (دانشي) و انجام اصلاحات حقوقي؛ اما دو تمايز اساسي نيز بهعنوان ويژگي مختص «تداركات عمومي حامي توانمندسازي» مفهومپردازي شد: 1) توانمندسازي تأمينكنندگان بهعنوان هدف اصلي سياست، 2) استقرار نظام پايش و ارزيابي دوسويه كه هم توانمندي تأمينكنندگان و هم محصول تدارك دادهشده را توأمان رصد و ارزيابي ميكند.
چكيده لاتين :
Considering the failure of local content policies (LCPs) in Iran and many developing countries, ‘Public procurement for innovation’ (PPI) as a trending demand-side innovation policy could provide a new theoretical basis for implementation of Technology Annex in the country. However, developing countries are of specificities compared with advanced economies, from which lack of technological capabilities of suppliers has a pivotal role in technological catch-up. The present paper suggests the new concept ‘public procurement for capability building’ (PPCB) based on the technology transfer projects of ten strategic groups of high-tech products based on the evidences of the case of Ten Strategic Equipment Groups in the oil industry of Iran, which is in fact an extension to PPI concept. The suggested concept puts building suppliers’ capabilities as the main goal of the policy.
The study showed various commonalities between these two policies, including needs for organisational changes in public procurers, risk management, utilising innovation (knowledge) intermediaries, and legal adjustment. However, two critical distinctions were conceptualised for PPCB, including 1) capability building as the main goal of the policy, and 2) establishment of a dual-track evaluation system which monitors and evaluates both the suppliers’ capabilities and the procured products.
عنوان نشريه :
مديريت نوآوري