تحليل بسترهاي نهادي تحقق مديريت يكپارچه در بازآفريني شهري پايدار بافت‌هاي فرسوده (منطقۀ موردي: شهر اهواز)

Evaluation of institutional beds Integrated Management in Sustainable Urban Regeneration of Disaster Area (Case study: City of Ahvaz)

مديريت يكپارچه در بازآفريني شهري پايدار بافت‌هاي فرسوده بر استفاده از ظرفيت نهادهاي موجود تأكيد مي‌كند و بسترهاي نهادي ميان كنشگران را به‌منظور ايجاد سازمان تصميم‌گيري و تصميم‌سازي پايدار مهيا مي‌كند. اصلاح ابعاد رويه‌اي مديريت شهري به‌عنوان بسترهاي نهادي و مبتني بر تعامل ميان كنشگران مختلف مبتني بر نقش، وظايف و عملكرد آن‌ها مي‌تواند زمينة تحقق مديريت يكپارچه در بازآفريني شهري پايدار را فراهم كند؛ از اين‌رو هدف مقالة حاضر ارزيابي تحقق‌پذيري مديريت يكپارچه در فرايند بازآفريني شهري پايدار بافت‌هاي فرسوده است. پژوهش حاضر كاربردي و توصيفي-تحليلي است. همچنين براساس مطالعات و برداشت‌هاي ميداني، اسناد فرادست و مصاحبه با ساكنان، پرسشنامه، بهره‌مندي از آزمون‌هاي آماري ميانگين، تحليل واريانس، رگرسيون چندمتغيره و تحليل مسير ضمن احصاي چالش‌هاي نهادي ميان كنشگران اصلي مديريت شهري كلان‌شهر اهواز براساس متغيرهاي اثرگذار در قالب چهار مؤلفه، دوازده شاخص اصلي و 53 گويه و چگونگي تحقق مديريت يكپارچة بازآفريني شهري پايدار سنجش شده است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد رويكرد به مديريت يكپارچة بازآفريني شهري پايدار زماني محقق مي‌شود كه روابط متقابل كنشگران اين فرايند با يكديگر به‌صورت آگاهانه و براساس تعامل و گفت‌وگو و اعتماد متقابل باشد و از سوي ديگر نظام رسمي ميان كنشگران اجتماع‌مدار، يكپارچه و متكي بر بسترهاي نهادي باشد.