تأثير معنويت در محيط كار بر خودكنترلي منابع انساني

پژوهش فعلي با هدف بررسي تأثير معنويت در محيط كار بر خودكنترلي منابع انساني در شركت پالايش گاز ايلام اجرا شد. اين پژوهش از لحاظ هدف، كاربردي و از حيث نوع تحقيق، توصيفي– همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش، كارشناسان شركت مذكور بوده و حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران 228 نفر تعيين شد. روايي و پايايي پرسش‌نامه به‌ترتيب با روش‌هاي روايي محتوا و ضريب آلفاي كرونباخ تأييد شد. براي تحليل داده ها از روش مدل‌سازي معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار AMOS استفاده شد. نتايج نشان داد كه معنويت در محيط كار با ضريب مسير 0/43 بر خودكنترلي منابع انساني تأثير مثبت و معناداري دارد. همچنين، بُعد همسويي ارزش‌ها در سطح سازماني با بار عاملي 0/84 و بُعد احساس همبستگي در سطح گروهي با بار عاملي0/76 به‌ترتيب داراي بيشترين و كمترين بار عاملي در تحقق معنويت در محيط كار هستند.