مدل مديريت بحران در نظام منابع انساني بنگاه هاي نفتي

در دهه ­هاي اخير، شركت‌هاي فعال در حوزه انرژي، به فكر جبران گذشته و جذب و استخدام منابع انساني جديد برآمده‌اند. موج جديد استخدام‌ها اثرات مثبت و منفي زيادي در پي داشته است كه اثرات منفي آن (مانند جذب بي‌رويه و تراكم تعداد كاركنان در شركت‌ها، افزايش هزينه‌هاي منابع انساني مازاد و...) موجب بروز بحران در برخي از شركت‌هاي حوزه انرژي شده است. هدف از اين پژوهش ارائه مدلي براي مديريت بحران در نظام منابع انساني بنگاه‌هاي نفتي بود. روش تحقيق در اين پژوهش، توصيفي - پيمايشي و نمونه آماري آن شامل 200 نفر از مديران و كارشناسان شركت ملي نفت ايران بود. براي تحليل نتايج نيز از نرم‌افزارهاي آماري استفاده شد. نتايج نشان داد كه به جز يك شاخص (شناسايي حوادث محتمل) تمامي شاخص‌هاي ذكر شده مدل را مي­­توان براي راهكارهاي مديريت بحران منابع انساني در بنگاه‌هاي نفتي تجويز كرد. بالاترين ميانگين رتبه‌اي مربوط به شاخص «تدوين سياست‌ها و اقدامات مديريت منابع انساني براي ارتقاي انگيزش، رضايت شغلي و تعهد كاركنان» و شاخص بعدي اولويت‌هاي اجراي دوره‌هاي آموزشي براي توانمند‌سازي است.