ارزيابي تقاضاي تفرجي كاربران پارك هاي شهري تهران با استفاده از مدل شبكه عصبي مصنوعي

مزاياي فضاي سبز عمومي امروزه بخوبي روشن است؛ اما هنوز به سختي مي¬توان گفت كه كدام يك از پارك¬ها پتانسيل بالاتري جهت تأمين تقاضاي تفرجي كاربران (گردشگران و شهروندان) دارند. هدف از اين مقاله مدل¬سازي ارزيابي تقاضاي تفرجي در پارك¬هاي شهري با استفاده از شبكه عصبي مصنوعي به منظور كشف روابط حاكم در رضايت¬مندي و تقاضاي تفرجي كاربران از پارك شهري است. 104 پارك شهري محلي، ناحيه¬اي و منطقه¬اي در مناطق 22گانه شهر تهران با تنوع بالا در كيفيت خدمات رفاهي و شيوه طراحي انتخاب گرديد. ارزيابي ميزان تقاضاي تفرجي در پارك¬هاي شهري با استفاده از ديدگاه درك كاربر محور صورت گرفته و نقش متغيرهاي منطقه¬اي و خدماتي در افزايش تقاضاي استفاده از پارك¬هاي شهري به روش اندازه گيري ميداني در سال 1395 تا 1396 بررسي شد. با توجه به نتايج شبكه¬هاي آموزش داده شده، مدل شبكه عصبي مصنوعي با توجه به بيشترين مقدار ضريب تبيين در سه دسته داده آموزش، اعتبارسنجي و آزمون، بهترين عملكرد بهينه¬سازي ساختار را نشان مي¬دهد. بر اساس نتايج آناليز حساسيت تعداد پارك¬هاي منطقه، مساحت امكانات ورزشي، مساحت امكانات فرهنگي و كيفيت منظر به ترتيب با ضريب اثرگذاري 5/183، 1/58، 7/52 و 4/30 بيشترين تاثير را در ميزان تقاضاي تفرجي كاربران در پارك¬هاي شهري از خود نشان دادند. مدل ارائه شده به عنوان يك سيستم پشتيبان تصميم¬گيري در طراحي مهندسي پارك¬هاي شهري شناخته مي¬شود. چنين رويكردي موجب توسعه شهرها بر اساس افزايش جاذبه¬هاي گردشگري و در نتيجه توسعه گردشگري شهري در سطح كلان مي¬شود.