ارائه الگو براي بهبود معيشت بازنشستگان نيروهاي مسلح با تأكيد بر حكمراني خوب

زمينه و هدف: در اين مطالعه عامل اصلي بهبود وضعيت معيشت، برقراري حكمراني خوب فرض شده است و سرمايه اجتماعي و توانمندسازي به‌عنوان نماينده دو رويكردهاي فرهنگي – اجتماعي و رويكرد عوامل توسعه در نظر گرفته‌شده و مديريت دانش به‌عنوان يك متغير تعديل‌گر كه قابليت بهبود حكمراني و بهبود معيشت را داراست، فرض شده است. روش‌شناسي: روش پژوهش اين مطالعه تحليلي - توصيفي از نوع هم‌بستگي است. جامعه آماري پژوهش، كليه بازنشستگان نيروهاي مسلح شهر تهران است، تعداد نمونه برابر 384 نفر تعيين شد و اطلاعات از نمونه‌گيري طبقه‌اي ساده به‌دست آمد، در ادامه با كمك روش معادلات ساختاري به بررسي روابط بين متغيرها پرداخته‌شده است، براي گردآوري داده‌هاي لازم از پرسش‌نامه استفاده‌شده است. براي سنجش روايي از روش روايي همگرايي و براي تعيين پايايي از روش آلفاي كرونباخ استفاده‌شده است. با توجه به ميزان آلفاي متغير حكمراني خوب سازماني (894/0)، سرمايه اجتماعي (816/0)، توانمندسازي (797/0)، مديريت دانش (831/0) و كمبود معيشت (747/0) پرسش‌نامه از پايايي مناسب برخوردار است. يافته‌ها: يافته‌ها نشان مي‌دهد كه بين سرمايه اجتماعي و توانمندسازي با حكمراني خوب رابطه معني‌داري وجود دارد، هم‌چنين بين حكمراني خوب و بهبود معيشت رابطه معناداري وجود دارد اما مديريت دانش نتوانسته اين رابطه را تعديل كند. نتيجه‌گيري: افزايش سرمايه اجتماعي و مشاركت مدني در بين كاركنان به همراه توانمند كردن منابع انساني، با فراهم آوردن بسترها و فرصت‌هاي شكوفايي، باعث تقويت حكمراني خوب و در ادامه باعث بهبود وضعيت معيشت مي‌شود.