ارتباط گرايش به تفكر انتقادي با مهارت استدلال باليني رزيدنت هاي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان

The Relationship between Critical Thinking Disposition and Clinical Reasoning in Medical Residents of Medical University of Isfahan

مقدمه: ﻗﻀﺎوت در ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻫﺎي ﺧﻄﯿﺮ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ، تصميم‌ﮔﯿﺮي ﺑﺮاي ﺣﻔﻆ ﺣﯿﺎت در ﻣﺸـﮑﻼت ﭘﯿﭽﯿـﺪه و ﺗﻔﮑـﺮ در ﻣﻮاﻗﻊ ﺑﺤﺮاﻧﯽ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺗﻔﮑﺮ اﻧﺘﻘﺎدي در ﺣﻮزه ﺳﻼﻣﺖ را اﻟﺰاﻣﯽ ﻣﯽ‌ﻧﻤﺎيﺪ. اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﻪ منظور ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﻴﺰان ﮔﺮاﻳﺶ به تفكر انتقادي با مهارت استدلال باليني در رزيدنت‌هاي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان در سال 1396 انجام شد. روش‌ها: در اين مطالعه توصيفي- تحليلي مقطعي جامعه آماري شامل دستياران مشغول به تحصيل در سال تحصيلي 1396بيمارستان‌هاي الزهرا و امين دانشگاه علوم پزشكي اصفهان بود. نمونه گيري به صورت سرشماري انجام پذيرفت و 48 دستيار شامل 22 پسر (45/8 درصد) و 26 دختر (54/2 درصد) در اين مطالعه شركت نمودند. اطلاعات توسط پرسشنامه‌هاي سمتاك (سنجش ميل به تفكر انتقادي كاليفرنيا) و سنجش ميزان مهارت استدلال باليني (Diagnostic thinking inventory) جمع‌آوري شد. داده­ها با استفاده از آمار توصيفي و آزمون آناليز واريانس تحليل گرديد. نتايج: از ميان شركت‌كنندگان89/6 درصد ازگرايش مثبت و قوي به تفكر انتقادي و 10/4 درصد از گرايش متزلزل برخوردار بودند. ميانگين نمره مهارت استدلال باليني105/13 از مجموع150 نمره بود. از نظر آماري بين گرايش به تفكر انتقادي و ميزان مهارت استدلال باليني در كل ارتباط معنادار مشاهده نشد (0/198p=) اما در سطح خرده مقياس‌ها ارتباطات جالب توجهي ملاحظه گرديد. نتيجه‌گيري: با استفاده از نتايج خرده مقياس‌هاي تفكر انتقادي مي‌توان كيفيت امتحانات انتخاب دستيار را ارتقا بخشيد و اﻫﻤﯿﺖ ايﻦ دو مسآله در اﻣﺮ ﺗﺼﻤﯿﻢ‌ﮔﯿﺮي ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ و ارﺗﻘﺎي ﺳـﻄﺢ ﻣﻬـﺎرت ﻫـﺎي ﺑـﺎﻟﯿﻨﯽ ﻟﺰوم ﺗﻮﺟﻪ بيش­تر ﺑﻪ ايﻦ مسآله در ﺣﻮزه ﺳﻼﻣﺖ و ايﺠﺎد ﺗﻐﯿﯿﺮات و ﮔﻨﺠﺎﻧﺪن ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎيﯽ ﺑﺮاي ارﺗﻘﺎي آﻧﻬﺎ در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي آﻣﻮزﺷﯽ دستياران را ﺿﺮوري ﻣﯽ‌ﻧﻤﺎيد.

Introduction: Judgment on serious clinical situation, deciding to maintain the vitality of human in sophisticated problems, and thinking in difficult situations require critical thinking in the field of health. In the academic year 2017, this study examined the relationship between Critical Thinking Disposition and Clinical Reasoning in Medical Residents of Medical University of Isfahan (MUI). Methods: This cross-sectional study was a descriptive-analytic type. The statistical consisted of the assistants in Alzahra and Amin Hospitals of MUI. The sampling process was carried out in a census (total number), and 48 including 22 male (45.8%) and 26 female (54.2%) assistants participated in this study. The data were collected through SAMTAC questionnaires and DTI (Diagnostic Thinking Inventory) questionnaires. Finally, data were analyzed both descriptively and inferentially using Analysis of Variances. Results: From among the participants 89.6% adopted positive attitude towards critical thinking and 10.4% adopted ramshackle attitudes towards critical thinking. The average score of clinical reasoning was 105.13 from among 150 scores. From inferential point of view, there were no significant relationship between critical thinking and clinical reasoning skill (p = 0.198). However, as to subscales a significant relationship was disclosed. Conclusion: Using critical thinking subscales, the quality of assistant exam selection can be enhanced, and the importance of these two issues in clinical decision-making and the promotion of clinical skills requires more attention in the field of health. This way, to upgrade training programs of assistants making changes and inclusion of activities seem to be indispensable.