عنوان مقاله :
توسعه يك مدل نرم افزاري جهت ارزشيابي اساتيد با استفاده از رويكرد تصميم گيري چند معياره فازي مبتني بر توافق گروهي
عنوان به زبان ديگر :
Extending a Software-based Model for Professors’ Assessment Using Fuzzy Multi-Criteria Decision-Making Approach and Group Consensus
پديد آورندگان :
كشتكاران، زهرا دانشگاه علوم شيراز - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه پرستاري , معيني، زهره دانشگاه علوم پزشكي شيراز - دانشكده بهداشت - گروه مهندسي بهداشت محيط , شوشتريان، محمدرضا دانشگاه علوم پزشكي لارستان - كميته تحقيقات دانشجويي , صديق، مريم دانشگاه علوم پزشكي لارستان - دانشكده پرستاري , پوركياني، مليحه دانشكده علوم پزشكي لارستان - مركز مطالعات و توسعه آموزش پزشكي , ذوالقدر، راضيه دانشكده علوم پزشكي لارستان - مركز مطالعات و توسعه آموزش پزشكي , فرامرزيان، زهره دانشكده علوم پزشكي لارستان - مركز مطالعات و توسعه آموزش پزشكي - كميته ارزشيابي اساتيد , آروين فر، مونا دانشگاه علوم پزشكي شيراز - دانشكده بهداشت - دفتر توسعه مطالعات , رحمتي، راضيه دانشكده علوم پزشكي لارستان - معاونت آموزشي , بستاني، سارا دانشكده علوم پزشكي لارستان - مركز مطالعات و توسعه آموزش پزشكي
كليدواژه :
ارزشيابي اساتيد , تصميم گيري , مدل سازي , مدل تصميم گيري چند معياره
چكيده فارسي :
مقدمه: ارزشيابي اساتيد توسط دانشجويان علاوه بر توصيف وضعيت عملكرد آنها، با بيان نقاط قوت و ضعف ميتواند در راستاي ارتقاي عملكرد آموزشي حايز اهميت باشد. ضعفهاي موجود در سيستم ارزشيابي فعلي، ضرورت نياز به اعمال سيستمي منصفانه و همه جانبه براي قضاوت در مورد اساتيد را به خوبي نشان ميدهد. هدف از انجام مطالعه حاضر، توسعه يك مدل نرمافزاري در راستاي ارزشيابي اساتيد با به كارگيري مدلهاي تصميمگيري چند معياره بود.
روشها: در اين مطالعه توسعهاي كه در دانشكده علوم پزشكي لارستان انجام شد، شاخصي كمّي در قالب يك نرمافزار اختصاصي طراحي شد. اين شاخصها بر پايه محاسبات توسعه يافته است كه در تدوين آن از فرآيند مدلسازي رياضي به كمك روش تصميمگيري چند معياره گروهي و محاسبات فازي استفاده شده است و شامل مدلهاي AHP، Fuzzy OWA، TOPSIS است. شاخص طراحي شده در محدوده صفر تا 100 تعريف شد و عملكرد آن بر روي 39 استاد دانشكده علوم پزشكي لارستان ارزيابي شد.
نتايج: از نظر تصميمگيران معيار "قدرت تفيهم مطالب كليدي به دانشجو" با مقدار 0/52 بيشترين و معيار "برقراري ارتباط مناسب با دانشجو متناسب با شأن محيط آموزشي" با مقدار 0/34 كمترين وزن را داشت. همچنين معيار "برقراري ارتباط مناسب با دانشجو متناسب با شأن محيط آموزشي" با درجه اجماع 95/41 و "حضور استاد در محيط آموزشي در زمان مشخص شده" با درجه اجماع 83/34 به ترتيب بيشترين و كمترين توافق گروه تصميمگيري را به خود جلب نمود. مطابق اين مدل، بالاترين و پايينترين مقدار شاخص ارزشيابي براي اساتيد مورد مطالعه به ترتيب 100 و 42/19 بود.
نتيجهگيري: مقادير شاخص محاسبه شده با وزندهي به هر معيار و تجميع نظر گروه تصميمگيران در فرآيند ارزشيابي، نتايج دقيق و همه جانبهاي از ارزشيابي اساتيد ارائه نموده است. اين شاخص ميتواند به عنوان جايگزين مناسبي براي سيستم فعلي ارزشيابي اساتيد در دانشگاههاي علوم پزشكي كشور باشد.
چكيده لاتين :
Introduction: Evaluation of professors by college students, in addition to describing their functional status,
with expressing each strength and drawback could influence their educational performance. The drawbacks
in the current assessment method clearly shows the necessity for applying fairer methods. This study aimed to
present a new software-based index for assessing university professors and follows with the help of Multicriteria
Decision models.
Methods: In this research a quantitative index was developed based on soft computing in which mathematical
modeling process was pursued. AHP (Analytical Hierarchy Process), Fuzzy OWA (Ordered Weighting
Average), and TOPSIS (Technique for Order Preference by Similarity to Ideal Solution) comprised the
computing engines that have been embedded in a user-friendly software. The extended index was defined in
the range of zero to 100 and its performance was examined through an applied study on 39 faculty members
of Larestan University of Medical Science.
Results: From the viewpoint of Decision-makers the criteria “The power of influence of the tutor in teaching
the key points” and “engagement with students fitting with academic environment” received the most and the
least importance, respectively. The least important criterion with the consensus degree of 95.41 and the
criterion “Presence of the teacher in the given time in class” with the consensus degree of 83.34 showed the
closest and the furthest agreement from the stakeholders. According to computed index, merely 2.8 percent of
faculty members got values under the average boundary of 50.
Conclusion: The proposed index provides an integrated and accurate evaluation of faculty members’
performance by exerting uncertainties which are so present in educational assessments. The methodology
could be introduced to Iranian medical universities as a whole in order to improve the educational assessment
systems and change them for better.
عنوان نشريه :
مجله ايراني آموزش در علوم پزشكي