شناسايي و رتبه‌بندي عوامل موثر بر اتخاذ استراتژي امتيازدهي در مذاكرات حسابرس و صاحبكار

در سال‌هاي اخير دو نظريه‌ تقابل و سطح اشتياق در زمينه نقش علوم رفتاري و اجتماعي در فرآيند مذاكرات تدوين شده است كه مذاكره بين طرفين را تحت تاثير ماهيت و رفتار پيچيده انساني مي‌دانند. نقش مذاكرات بين حسابرسان و صاحبكاران در بهبود كيفيت صورت‌هاي مالي و حل و فصل اختلاف‌‌ها حائز اهميت است. بر اين اساس طرفين جهت مديريت تعارض‌ها و رسيدن به توافق، مبادرت به مذاكره نموده و در اين مذاكرات، استراتژي‌هاي متفاوتي را اتخاذ مي‌نمايند. يكي از اين استراتژي‌هاي با اهميت، استراتژي امتيازدهي است كه عوامل گوناگوني بر اتخاذ آن توسط حسابرس تاثيرگذار است. بنابراين هدف اين پژوهش شناسايي و رتبه‌بندي عوامل موثر بر اتخاذ استراتژي امتيازدهي توسط حسابرس در مذاكرات با صاحبكار است. بدين منظور در گام اول پژوهش، 11 عامل (4 بعد) با مطالعه مباني نظري و تجربي پژوهش، مشخص و با استفاده از نظر 21 نفر از خبرگان (حسابداران رسمي) طي سال 1397 به روش دلفي، عوامل و مولفه‌هاي موثر غربال و تاييد گرديد و 3 عامل ديگر نيز توسط خبرگان پيشنهاد شد. در گام دوم پژوهش، 14 عامل تاييد شده، با استفاده از پرسشنامه مقايسات زوجي و به روش تحليل سلسله مراتبي فازي، رتبه‌بندي گرديد. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد، به ترتيب ويژگي‌هاي رفتاري شامل (تجربه و فنون مذاكره، مذاكرات قبلي و روابط گذشته با صاحبكار، سبك ارتباط، روش و نحوه مذاكره، انعطاف‌پذيري و فشار صاحبكار و رفتار زماني)، نظام راهبري (كميته حسابرسي و حق‌الزحمه حسابرسي)، قوانين و مقررات و آيين رفتار حرفه‌اي (اظهارنظر حسابرسي، استقلال حسابرسان، قدرت و چانه‌زني، رقابت در بازار حسابرسي و گردش اجباري حسابرسان) و جنسيت حسابرسان بر اتخاذ استراتژي امتيازدهي توسط حسابرس تاثير دارند. يافته‌هاي پژوهش در راستاي نظريه سطح اشتياق است.

اين مقاله فاقد چكيده لاتين مي باشد.