مقايسه مدل‌هاي مثلث، دياموند و پنتاگون تقلب در ارزيابي ريسك تقلب

ارزيابي ريسك تقلب يكي از مهمترين فرآيندهايي است كه حسابرسان در رسيدگي­هاي خود انجام مي ­دهند. از اين رو آن­ها بايد سعي كنند در انجام اين فرآيند از مدل­هاي مناسب استفاده نمايند. در اين راستا، اين پژوهش به مقايسه مدل­هاي مثلث، دياموند و پنتاگون تقلب در ارزيابي ريسك تقلب مي­پردازد. مدل مثلث تقلب سه بعد فشار/انگيزه، فرصت و توجيه سازي را به عنوان ابعاد تقلب معرفي مي­كند. اين در حالي است كه مدل دياموند تقلب، علاوه بر سه بعد مذكور، بعد توانايي را نيز در ارزيابي ريسك تقلب در نظر مي­گيرد. همچنين مدل پنتاگون تقلب، علاوه بر چهار بعد بيان شده، بعد غرور را به عنوان يكي از ابعاد تقلب معرفي مي­كند. به منظور مقايسه اين مدل­ها، از افته استفاده شده است. از آزمون­هاي تحليل واريانس، توكي و شفه براي آزمون فرضيه ­هاي پژوهش استفاده گرديده است. جامعه آماري پژوهش، حسابداران رسمي شاغل در سازمان حسابرسي و موسسات حسابرسي در سال 1397 مي­ باشد كه در مجموع 1462 نفر بوده­اند. براي محاسبه تعداد نمونه از فرمول كوكران استفاده گرديد. همچنين، با توجه به جامعه آماري، از روش نمونه­ گيري طبقه­ اي استفاده گرديد. نمونه آماري پژوهش شامل 252 نفر بوده است. نتايج نشان مي­ دهد كه تفاوت ارزيابي ريسك تقلب بين مدل­هاي دياموند و مثلث تقلب، پنتاگون و مثلث تقلب، و همچنين پنتاگون و دياموند تقلب معنادار است. از آنجايي كه پژوهش حاضر با توجه به محيط ايران انجام شده است، مي ­توان گفت استفاده از مدل پنتاگون تقلب مي­تواند منجر به ارزيابي مناسب­تري از ريسك تقلب شود. لذا پيشنهاد مي­شود حسابرسان در رسيدگي­هاي خود، فرآيند ارزيابي ريسك تقلب را با توجه به مدل پنتاگون تقلب انجام دهند

اين مقاله فاقد چكيده لاتين مي باشد.