كليدواژه :
توسعه‌يافتگي , نابرابري , سطوح توسعه , مدل تاكسونومي , استان كرمانشاه
چكيده فارسي :
توزيع متعادل امكانات و خدمات، گامي در جهت از بين بردن تفاوتهاي ناحيه اي و پراكندگي متناسب جمعيت در سطح منطقه است. توسعه متعادل و متوازن فضاهاي جغرافيايي، نيازمند بررسي دقيق و همه جانبه مسايل اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و شناخت بهتر نيازهاي جامعه و بهبود آنهاست. به همين جهت از جمله معيارهاي معمول در برنامهريزي منطقهاي، سطح بندي نواحي بر اساس برخورداري از شاخص هاي مختلف توسعه است. در پژوهش حاضر سعي شده با بهره گيري از تكنيك تاكسونومي و با استفاده از تعداد 42 شاخص توسعه در زمينه هاي اقتصادي، اجتماعي، آموزشي، بهداشتي و درماني به تعيين و تحليل سطوح توسعه شهرستان هاي استان كرمانشاه پرداخته شود. اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و روش انجام آن، توصيفي- تحليلي ميباشد. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه بين شهرستان هاي استان به لحاظ شاخص هاي توسعه اختلاف و نابرابري وجود دارد و نتيجه به كارگيري مدل تاكسونومي، شهرستان ها را در 5 سطح بسيار برخوردار، برخوردار، تا حدودي برخوردار، محروم و بسيار محروم قرار داده كه در سه سطح اول هيچ شهرستاني جاي نگرفته و شهرستان هاي صحنه، كنگاور، پاوه و قصرشيرين در سطح محروم و شهرستان هاي سنقر، هرسين، كرمانشاه، دالاهو، گيلان غرب، اسلام آباد غرب، روانسر، جوانرود، سرپل ذهاپ و ثلاث باباجاني در سطح بسيارمحروم قرار گرفته اند. همچنين نتايج نشان مي دهد كه 28/5 درصد شهرستان ها در سطح محروم و 71/5 درصد شهرستان ها در سطح بسيار محروم قرار گرفته اند. در پايان نيز پيشنهاداتي جهت بهبود وضعيت نواحي محروم ارائه گرديد. دركل نتايج؛ نشان دهنده محروميت نسبي شهرستانها را دارد و اين ايجاب مي كند كه برنامه ريزان و تصميم گيرندگان توجه بيشتري به اين استان بويژه شهرستان هاي با درجه محروميت بيشتر داشته باشند.
چكيده لاتين :
Balanced development and balanced of geographical area, requires careful consideration and comprehensive economic, social, cultural problems and community needs, to better understand and improve them. So the usual criteria for regional planning, grading areas by having different indices of development. In this study, with using taxonomy model and using of 42 development indicators in the fields of (economic, social, educational, health care), the analysis levels of development of the Townships of Kermanshah Province were studied. This study In terms of purpose, application and in terms of methodology is, descriptive – analytic. Research findings indicate that have inequality and differences between the Townships of this province in terms of development indicators. The results of using the taxonomy, a very important Townships in 5 levels have somewhat more deprived and very deprived placed first in three levels cities do not, and the city of Sahne, Kangavar, Paveh and Ghasreshirin in underserved Townships of Songhor, Harsin, Kermanshah, DALAHO Gilangharb, Islamabad Gharb, Ravansar, Javanrood, Sarpol Zahab and Salas Babajani in the level of very poor. Also the results show that 28.5% of the Townships in the level of poor and 5/71 percent were in the level of extremely poor. In the end some suggestions for improving the situation of poor areas were presented. Overall results indicate that relative deprivation and the cities require that planners and decision-makers to pay more attention to this area, especially the cities that are more indicators, too.
