نقش كيفيت گزارشگري مالي در تغيير اعتماد به نفس بيش از اندازه مديران و حق الزحمه حسابرسي

مشكلات نمايندگي در نتيجه تضاد منافع ميان مديران و سهامداران، ايجاد مي شود. حسابرسي به عنوان راهكاري كارآمد براي محدود كردن اختيارات مديران در روابط قراردادي محسوب مي شود. در اين مقاله، هدف بررسي نقش كيفيت گزارشگري مالي در تغيير اثر تعاملي بين اعتماد به نفس بيش از اندازه مديران و حق الزحمه حسابرسي است. به همين منظور، داده هاي مربوط به شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران براي دوره زماني 1385 تا 1395 استخراج و از مدل رگرسيوني داده هاي تركيبي براي آزمون فرضيه هاي تحقيق استفاده شده است. نتايج پژوهش نشا ندهنده تأييد فرضيه هاي اول، دوم و سوم مي باشد. به عبارتي، نتايج تحقيق حاكي از آن است كه اعتماد به نفس بيش از اندازه و كيفيت گزارشگري مالي منجر به تغيير حق الزحمه حسابرسي مي شود. همچنين، نتايج فرضيه سوم بيانگر اين است كه در هنگام تغيير سطح كيفيت گزارشگري مالي، اعتماد به نفس نيز تغيير يافته و بر حق الزحمه حسابرسي تاثيرگذار است به نحوي كه با تغيير سطح اثر تعاملي كيفيت گزارشگري مالي و اعتماد به نفس مديران، حق الزحمه حسابرسي تحميلي به شركت نيز دچار نوسان و تغيير مي شود.

اين مقاله فاقد چكيده لاتين است.