مطالعه آزمايشگاهي كارايي سامانه تعليق آبي در فرايند آسفالتين زدايي چاه نفت

تشكيل رسوب آسفالتين در نفت خام، يكي از مشكل­ هاي جدي صنعت نفت است و يكي از اصلي‌ترين راه‌هاي مقابله با اين مشكل استفاده از حلال‌هاي شيميايي مانند زايلن بوده كه داراي اثرهاي مخرب زيست محيطي است. هدف از اين پژوهش يافتن حلال جايگزين حلال‌هاي آروماتيكي به ويژه زايلن با استفاده از سامانه نوين حلال هاي امولسيون آبي مي ­باشد. حلال هاي ساخته شده داراي 50 تا 60 % آب ،30 تا 35 % حلال آروماتيكي (زايلن، تولوئن، ترپن و...) 3 تا 5 % حلال كمكي ( نفت سفيد ، گازوئيل ، اتانول و.....) و كم ­تر از 1 درصد فعال كننده سطحي مي ­باشد. در اين پژوهش 5 نمونه از اين نوع حلال امولسيوني با تركيب هاي متفاوت ساخته شد. نمونه ها هم در شرايط محيطي و هم در دماي 80 درجه سلسيوس چاه مورد آزمايش قرار گرفت. براي همه نمونه‌هاي حلال مورد مطالعه در اين پژوهش، افزايش دما سبب افزايش درصد حلاليت آسفالتين نمونه‌ها شد. همچنين، نتيجه ­هاي آزمايش ­هاي انجام گرفته بر روي امولسيون آبي‌ نشان داد كه كارايي به نسبت بالايي داشته و قابل مقايسه با حلال‌هاي آروماتيكي مانند زايلن و تولوئن است. درنتيجه امولسيون هاي آبي مي‌توانند جايگزين مناسبي براي حلال‌هاي آروماتيكي مضر در صنعت نفت شوند و اثرهاي مخرب آن‌ها را كاهش دهند.