نشانه‌هاي امشاسپند شهريور در آثار سهروردي

امشاسپندان در نظام باور‌شناختي مزدايي به شش مفهوم متعالي اطلاق مي‌گردد كه برترين آفريدگان خداوند شناخته شده‌اند. در پژوهش حاضر كوشش شده است تا با بهره‌گيري از روش تحليل محتوا ميزان آثار و نشانه‌هاي مستقيم و غيرمستقيم امشاسپند شهريور، كه در باور مزديسنان يكي از هفت فروزۀ اهورامزدا به شمار مي‌رود، در مجموعۀ مصنفات شيخ اشراق تحليل و بررسي گردد. در اين پژوهش، پس از استقراي ويژگي‌هاي عمومي امشاسپندان و ويژگي‌هاي اختصاصي امشاسپند شهريور، با رجوع به متون مزدايي و منابع تحليلي، به جست‌و‌جوي اين ويژگي‌ها در آثار سهروردي پرداخته شده است. پس از محاسبۀ ميزان فراواني و بسامد ويژگي‌ها و نشانه‌هاي اين امشاسپند، داده‌هاي به‌دست‌آمده مورد تحليل محتوايي و مفهومي قرار گرفته است. در اثر اين پژوهش، نتايجي همچون حضور شهريور به عنوان مثل اعلاي نورانيت و اقتدار الهي، عدم حضور كاركرد رب النوعي اين امشاسپند، و نيز كاركرد نجومي و نمادين آن در آثار سهروردي، اجتماع قوي‌ترين نشانه‌هاي شهريور در متون فارسي، و در ضمن ياد‌كرد از قهرمانان اساطيري ايراني و موارد ديگر به دست آمده است.

no abstract