رابطه عليت ميان نابرابري درآمدي و جرائم در ايران (93-1363)

Causality Relationship between Income Inequality and Crime in Iran

تشديد نابرابري درآمدي و جرائم، موجب از دست رفتن امكانات و منابع انساني و مالي جامعه مي شود. اينكه كداميك از اين دو معضل اجتماعي، علت ديگري است، از موضوعات قابل مجادله و مورد تحقيق مي باشد. اين پژوهش درصدد است تا عليت ميان نابرابري درآمدي و جرائم را بررسي كند. به همين جهت و به دليل هم انباشته بودن متغيرهاي سري زماني، از آزمون عليت هيسائو براي بررسي رابطه عليت بين نابرابري درآمدي و جرائم در دوره زماني 1393-1363 در ايران استفاده شده است. جرائم مورد بررسي در اين تحقيق، شامل جرائم عليه اموال (اختلاس، ارتشاء، جعل، سرقت و چك برگشتي) و جرائم خشونت آميز (جرائم قتل عمد، ايجاد ضرب و جرح، تصرف عدواني و مزاحمت) بوده، و از ضريب جيني به عنوان شاخص نابرابري استفاده شده است. طول وقفه بهينه براي جرائم عليه اموال، يك دوره و با استخراج خطاي پيش بيني نهايي وجود رابطه علّيت دوطرفه بين آن و نابرابري درآمدي تاييد شد. همچنين طول وقفه بهينه براي جرائم خشونت آميز، دو دوره به دست آمد و ثابت شد كه نابرابري درآمدي با جرائم خشونت آميز، عليّت دوطرفه دارد.

Exacerbating income inequality and increasing crimes give rise to waste of human and financial resources of the society. However, causality direction between income inequality and crime remains a controversial issue. Applying Hsiao’s causality test for the 1984-2014 period, this study examines the direction of causality between these social problems in Iran. The crimes under study include crimes against property (embezzlement, bribery, forgery, theft and bounced checks) and violent crimes (murder, battery, duress and harassment). In addition, Gini coefficient is used as an inequality index. The optimal lag lengths are one for crimes against property and two for violent crimes, respectively. Findings indicate significant bidirectional causal relationships between income inequality and two kinds of crimes.