برآورد قاعده بهينه سياست پولي ايران در چارچوب مدل هاي هيبريدي

Estimating Optimal Monetary Policy Rule in Iran based on Hybrid Models

هدف اين مطالعه، برآورد حالت هيبريدي قاعده بهينه سياست پولي ايران با بهره گيري از روش كنترل بهينه است. بدين منظور، فرض شد كه مقامات پولي، مساله بهينه يابي را با توجه به قيود ساختاري پنج گانه شامل معادله عرضه كل، تقاضاي كل، نرخ ارز، تقاضاي پول و مخارج دولت، حل مي كنند. پس از برآورد پارامترهاي معادلات ساختاري با استفاده از روش حداقل مربعات معمولي (OLS) و روش رگرسيون هاي به ظاهر نامرتبط (SUR) براي دوره زماني 1395-1357، رجحان هاي مقامات پولي براي تثبيت تورم، توليد و هموارسازي رشد حجم نقدينگي با هدف حداقل كردن زيان رفاه اجتماعي، انتخاب شدند. نتايج بيانگر اين است كه بانك مركزي بايد انحراف رشد حجم نقدينگي و بعد از آن، شكاف توليد را مدنظر قرار دهد. همچنين قاعده بهينه سياست پولي حاصله از رجحان هاي بهينه، بيانگر اين است كه بانك مركزي بايد به طور همزمان به تغييرات تورم، شكاف توليد و نرخ ارز واقعي واكنش نشان دهد و شكاف توليد از اهميت زيادي برخوردار است.

The purpose of this study is to estimate a “hybrid” version of the optimal monetary policy rule in Iran using the optimal control theory. To do this, it is assumed that monetary authorities solve an optimization problem with regard to the constraints of economic structure, which includes five equations of aggregate supply, aggregate demand, exchange rate, demand for money and government expenditure. First, the structural equations’ parameters are estimated using ordinary least squares (OLS) and seemingly unrelated regression (SUR) methods during 1978-2016. Then, the preferences of the monetary authorities for stabilizing inflation and output, and smoothing liquidity growth are chosen with the aim of minimization of social welfare loss. The results indicate that the central bank should consider the deviation of monetary growth rate and the output gap. In addition, the optimal rule of monetary policy derived from the optimal preferences indicates that the central bank must react simultaneously to the changes in inflation, output gap and real exchange rate, in which the role of output gap is of great importance.