شأن و جايگاه نوروز در نزد ايرانيان با تأكيد بر شاهنامه

جشن ها ويژگي مشترك تمامي فرهنگ ها مي باشد. جشن و آيين نوروز يكي از نماد هاي فرهنگ ايراني است كه با وجود زمان درازي كه از عمر آن مي گذرد، همچنان پابرجا مانده و ارزش هاي نهفته در آن از نسلي به نسلي ديگر منتقل شده است.پژوهش حاضر در پي تبيين شأن و جايگاه نوروز در نزد ايرانيان با تاكيد بر شاهنامه مي باشد، با طرح اين پرسش كه نوروز از قديم تا كنون چه نقشي بر هويت ملي و يگانگي ايرانيان داشته است؟ براي پاسخ به اين پرسش، اشاره­اي به اسطوره هاي مرتبط با نوروز خواهد شد و آنگاه جايگاه و شأن نوروز در نزد ايرانيان مورد بحث و بررسي قرار خواهد گرفت. نوروز در شاهنامه با همان روايتي مي­آيد كه رسميت دارد و به شاهي انتساب مي­يابد كه به رغم كوشندگي براي فراهم آمدن بي مرگي در شهر ياري خويش تسليم مرگ مي­شود، يعني جمشيد. گروهي ديگر از پژوهشگران، بنياد نوروز را به سياوش قهرمان حماسي ايران نسبت مي دهند و اعتقاد دارند كه نوروز نماد بازگشت و زندگي ايزد شهيد شونده گياهي است كه در باور مردم باستان هر ساله با آمدن زمستان مي­ميرد و به زير زمين مي­رود و با آمدن بهار و سر سبز شدن گياهان زندگي دوباره پيدا مي­كند. نوروز به عنوان كهن­ترين و برترين نماد فرهنگي ايران، آييني مورد قبول و خوشايند براي تمام اقليت هاي ايراني است و به همين دليل در مقوله نظم فرهنگي مي تواند كاركرد مفيدي در جهت نزديكي اقوام ايراني و همبستگي ملي ايجاد كند.