طراحي مدلي جهت توسعه معنويت در سازمان آموزشي

هدف پژوهش طراحي مدلي جهت توسعه معنويت در سازمان آموزشي بود. پژوهش از نظر شيوه اجرا تركيبي بود. جامعه پژوهش در بخش كيفي خبرگان دانشگاه بودند كه تعداد 10 نفر با توجه به اصل اشباع نظري با روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند و در بخش كمي كاركنان دانشگاه‌هاي جامع علمي كاربردي استان تهران (3950 نفر) بودند كه تعداد 375 نفر با توجه به فرمول كوكران با روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. اطلاعات و داده‌ها با روش‌هاي يادداشت‌برداري، مصاحبه نيمه‌ساختاريافته و پرسشنامه محقق‌ساخته جمع‌آوري شدند. روايي صوري، محتوايي و سازه ابزار تاييد و پايايي مصاحبه با روش توافق درون موضوعي و پايايي پرسشنامه با روش آلفاي كرونباخ بيشتر از 7/0 محاسبه شد. داده‌ها با روش‌هاي تحليل محتوا، تحليل عاملي اكتشافي، آزمون‌هاي فريدمن و تي و مدل‌سازي معادلات ساختاري تحليل شدند. يافته‌ها نشان داد كه عوامل اثرگذار بر توسعه معنويت در سازمان آموزشي شامل عوامل فردي (ارتباط، ايمان، خودتعالي و همدردي) و عوامل سازماني (سازگاري ارزش‌ها، كار معنادار و نگرش مثبت) بود. همچنين بين وضع موجود و مطلوب در مولفه‌هاي ايمان و كار معنادار تفاوت معناداري وجود نداشت و مولفه همدردي در وضع مطلوبي قرار داشت، اما مولفه‌هاي ارتباط، خودتعالي، سازگاري ارزش‌ها و نگرش مثبت در وضع نامطلوبي قرار داشتند.