تاثير آموزش تفكر مثبت بر سازگاري والدين نوجوانان تالاسمي

The Effect of Positive Thinking Education on Adaptation of Parents of Teenagers with Thalassemia

مقدمه: مثبت ­انديشي شيوه يا نتيجه تمركز مثبت ذهن فرد بر روي چيزي سازنده و خوب است و با آموزش تفكر مثبت، عملكرد جسماني و عملكرد اجتماعي و سلامت عاطفي و خستگي يا نشاط و در كل كيفيت زندگي بهبود مي ­يابد. از طرف ديگر تالاسمي به عنوان شايع ترين كم ­خوني مزمن ارثي در انسان، مي­تواند تاثيرات نامطلوب زيادي را بر روي والدين و بيماران تحميل كند. هدف: اين مطالعه با هدف تعيين تاثير آموزش تفكر مثبت بر روي سازگاري والدين نوجوانان مبتلا به تالاسمي صورت پذيرفت . روش: اين مطالعه يك كارآزمايي باليني شاهددار در سال 1396بود كه طي آن 52 نفر از والدين كودكان مبتلا به تالاسمي از طريق تخصيص تصادفي به دو گروه آزمون و كنترل تقسيم شدند. قبل از شروع مداخله و بعد از آن پرسشنامه سبك سازگاري لازاروس به عنوان شاخص ميزان سازگاري والدين تكميل شد. مداخله به صورت آموزش تفكر مثبت بر اساس نظريه مارتين سليگمن در گروه آزمون در 10 جلسه (60-45 دقيقه­ اي) در طي 5 هفته اجرا گرديد. تجزيه و تحليل اطلاعات توسط نرم افزار16 SPSS با آزمون تي­م ستقل صورت گرفت. يافته ­ها: بين ابعاد سازگاري و سازگاري كلي در دو گروه آزمون و كنترل قبل از مداخله اختلاف معني­داري را نشان نداد (0/75=p). همچنين بعد از مداخله در دو گروه آزمون و كنترل با سازگاري اختلاف معني­داري را نشان نداد (0/2= P). كه اين آزمون در بعد حل­ مدبرانه (0/03= P) و ارزيابي مجددمثبت (0/004= P) اختلاف معني­داري را نشان داد. نتيجه­ گيري: ارائه برنامه ­آموزشي تفكر­مثبت منجر به افزايش سازگاري والدين كودكان مبتلا به تالاسمي مي­ شود. لذا استفاده از اين برنامه مي­تواند يك روش موثر در افزايش سازگاري والدين باشد. بنابراين پيشنهاد مي­ شود آموزش تفكر مثبت به عنوان يك راهبرد موثر در افزايش سازگاري والدين در مقابل بيماري فرزندشان مورد استفاده قرار گيرد.

Introduction: Positive thinking is the way or result of the positive focus of the individual`s mind on something constructive and good and positive thinking training improves physical performance and soial function and emotional health and fatigue and overall quality of life. Thalassemia, as the most common chronic hereditary anemia in humans, has an adverse effect on parents and patients. The aim of this study was to determine the effect of positive thinking education on adaptation of parenting of teenagers with thalassemia. Methods: This is randomised clinical-trial study was conducted in 2017 in which 52 parents of children with thalassemia were randomly assigned into two experimental and control groups. Before the intervention and after that, the compatibility style questionnaire (Lazarus) was developed as an indicator of parental compatibility. The experimental group received 10 sessions (each session 45-60 minutes) of positive thinking education based on martin sieglmen’s theory training in 5 weeks, two sessions a week. Data analysis was done by SPSS 16software using independent t-test. Results: There was no significant difference between compatibility dimensions and general adaptability in the two groups including experimental and control group before the intervention (p = 0.75). However, after intervention, there was no significant difference between two groups in experimental and control groups (P = 0.2). Results also showed a significant difference in skilful solution dimension (P = 0.03) and positive repeated evaluation (P = 0.004). Conclusions: Presentation of educational program of positive thinking leads to increased adaptation of parents of children with thalassemia. Therefore, the use of this program can be an effective way of increasing parental adaptation. Therefore, it is suggested that positive thinking education can be used as an effective strategy for increasing parental adaptation to their child's disease.