شرط تعهد به امانت و رازداري در قراردادهاي نفتي بين‌المللي

بدون عنوان

برخي از تعهدات قراردادي واجد آثاري هستند كه پس از خاتمه قرارداد نيز به قوت خود باقي مي‌مانند قراردادهاي سرمايه از جمله قراردادهاي نفتي معمولا حاوي مقرراتي ناظر به گسترش پاره‌اي از تعهدات به زمان پس از خاتمه قرارداد هستند از جمله اين شروط، شرط رازداري و امانت داري است. بطور كلي در قرار دادهاي نفتي طرفين قرارداد در جريان مذاكره انعقاد و اجراي قرارداد به اطلاعات طرف مقابل كه ارزش تجاري دارند و افشاي آنها براي اشخاص ثالث باعث زيان هنگفت طرف قرارداد مي‌شود دست مي‌يابند، بنابراين ضروري است با درج شرطي در قرارداد يا انعقاد يك موافقت نامه‌ي محرمانگي از اين اطلاعات ارزشمند محافظت نمايند. همچنين بعد از تعيين وتشريح موضوع رازداري بايد تعهدات و وظايف گيرنده يا متعهد رازداري در دو قسمت مجزا شامل مواردي كه شامل تعهد مي‌گردد و مواردي كه از دامنه تعهدات راز داري خارج است معين در قرارداد درج گردد تا از ابهام و اختلاف آتي تا جاي ممكن كاسته شود. بطور كلي بايد گفت موافقت نامه‌ي عدم افشاي اطلاعات يكي از مهم‌ترين و اساسي ترين موافقت نامه‌هايي است كه بايد قبل از انعقاد قرارداد بين طرفين بسته شود و ضمانت اجراهايي نيز از جمله جبران كامل خسارت ناشي از نقض تعهدات قراردادي مرتبط با افشاي اطلاعات براي نقض كننده در نظر گرفته شود تا امكان هر گونه سوء استفاده را كاهش دهد در اين مقاله به تعريف و ضرورت عملكرد شرط محرمانگي و شرايط معمول اين شرط در انواع قراردادهاي نفتي مي‌پردازيم.

بدون چكيده