آموزش و يادگيري هندسه: معرفي نظريه فن‌هيلي

از ميان شاخه‌هاي رياضياتِ مورد مطالعه در دوران مدرسه، هندسه با گستره وسيع‌تري از بدفهمي‌ها و مشكلات يادگيري، روبه‌روست و يادگيري آن، تنها زماني رخ مي‌دهد كه با دركي عميق آميخته باشد. نظريه فن‌هيلي يكي از نظريه‌هاي در خور توجه در قلمرو هندسه است كه ايده دسته‌بندي سطوح درك و تفكر هندسي را مطرح ساخته، چارچوبي براي سنجش سطح تفكر هندسي فرد به دست مي‌دهد. هدف مقاله حاضر، كه به صورت مروري و به روش كتابخانه‌اي انجام شده است، تلاشي در جهت آگاه‌سازي بيشتر جامعه معلمان و آموزشگران رياضي از وجود اين نظريه مي‌باشد. آشنايي با اين نظريه و به خصوص آگاهي از اين امر كه اين نظريه، رساله دكتراي دو معلم هندسه بوده است كه در كلاس‌هاي هندسه خود، با مشكلاتي مواجه بوده‌اند كه بسيار شبيه مشكلاتي است كه معلمان رياضي كشور ما در كلاس خود با آن روبه‌رو بوده و هستند، الهام‌بخشِ گزينشِ اين نظريه بوده است. اين نظريه اگر پاسخ همه پرسش‌هاي معلمان علاقمندي را كه به آموزش رياضيات و هندسه مشغول هستند، ندهد، دست كم به طيف گسترده‌اي از «چراها» و «چگونه‌ها»ي آموزش و يادگيري هندسه، پاسخ مي‌دهد. گواه اين مطلب، شمار بسيارِ پژوهش‌هاي جهانيِ صورت گرفته درباره اين نظريه است كه خود مي‌تواند به نوعي، مؤيد در خور توجه بودن و ارزشمندي اين نظريه باشد. از اين‌رو، نظريه فن‌هيلي شايستگي پژوهش و بررسي بيشتر را داراست.