كليدواژه :
بافت , قرينه , هويت نهايي , وليّ , زكات , حنان
چكيده فارسي :
در اين پژوهش، نقش بافت و نشانه هاي درون و برون متني در شكل گيري هويت نهايي برخي واژگان قرآن به نمايش گزارده شده است. براي نمونه ، واژگاني چون « ولي»، « زكات» و « حنان» كه هر يك در پرتو گزاره ، بافت و نشانه ها، معاني گوناگوني پذيرفته اند، تحت كاوش قرار مي گيرند. مثلاً واژه « وليّ» كه گوهر معنايي آن قرب است، در پرتو بافت ها و قرائن گوناگون، معاني مختلفي تداعي مي كند. گاهي به معناي سرور، و گاه ديگر، ياور، و باري به معناي دوست بوده، و هويت واپسين خود را در بستر جمله ها پيدا مي كند، و هم چنين است واژه " زكات" و ديگر كلمات. اين فرآيند شكل گيري معنايي، در همه واژگان و در همه ي زبان ها، به صورت قانوني فراگير حكم فرماست. با بررسي ترجمه هاي فارسي معاصر، ميزان توجه آنها به بافت جمله ها و قرائن پيراموني، در شكل گيري برگردان امين و رسا، ارزيابي مي گردد.
چكيده لاتين :
In this research, the role of texture and internal and external markers in the formation of the final identity of some of the Qur'anic vocabulary has been demonstrated. For example, words such as "Wali", "The First" and "Zakat", which are accepted in the light of propositions, textures and signs, have been adopted in various ways. For example, the word "vali", whose semiotic meaning is descendant, brings with it different meanings in the light of various textures and phrases. Sometimes it means the server, and sometimes the helper and friend are meant, and finds their last identity in the context of sentences, and also the word "zakat" and other words. This process of semantic formation, in all words and in all languages, is legally pervasive. By examining Persian translations of contemporary Persian, their attention to the context of sentences and peripheral evidence is evaluated in the formation of authentic and expressive translation.
