مقايسه اثربخشي رفتار درماني ديالكتيكي و درمان كوتاه مدت راه حل محور بر عزت نفس، تنظيم شناختي هيجان و رفتار خود جرحي غيرخودكشي در دختران

Comparing the Effectiveness of group Dialectical Behavior Therapy and Solution-Focused Brief Therapy on Self-Esteem, Cognitive-Emotional Regulation and Non-Suicidal Self-Injury in daughters

زمينه و هدف: امروزه رفتار خودجرحي، شيوع قابل ملاحظه اي در بين نوجوانان يافته است. هدف از پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي رفتار درماني ديالكتيكي و درمان كوتاه مدت راه حل محور بر عزت نفس، تنظيم شناختي هيجان و رفتار خود جرحي غير خودكشي بود. مواد و روش­ها: در اين مطالعه نيمه تجربي، 45 دانش آموز از بين دانش آموزان دختر دوره متوسطه اول سال تحصيلي 97- 96 در شهرستان پرديس كه حداقل يكبار رفتار خود جرحي غير خودكشي را انجام داده بودند به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل قرار گرفتند (15 n1=n2=n3=). ابزار پژوهش شامل پرسشنامه­ هاي عزت ­نفس آيزنك، تنظيم شناختي هيجان گارنفسكي و كرايج، رفتارها و كاركردهاي خودجرحي كلونسكي و گلن بود. گروه هاي آزمايش تحت رفتار درماني ديالكتيكي و درمان كوتاه مدت راه حل محور قرار گرفتند. داده ها با روش تحليل كوواريانس چندمتغيري تحليل شدند. يافته ها: بين اثربخشي درمان ديالكتيك با درمان راه حل محور بر كاهش رفتار خود جرحي(0/001p < ) و تنظيم شناختي هيجان، تفاوت معني داري مشاهده شد(0/05p < ). و در متغير عزت نفس تفاوت معني داري وجود نداشت. ميانگين نمرات رفتار خود جرحي گروه ديالكتيك در پس آزمون به طور معني داري كمتر از ميانگين نمرات گروه راه حل محور و گروه كنترل بود. ميانگين گروه ديالكتيك در بعد ارزيابي مجدد مثبت به طور معني داري بالاتر از ميانگين گروه كنترل بود. نتيجه­ گيري: روش درماني ديالكتيك نسبت به درمان راه حل محور بر افزايش خرده مقياس ارزيابي مجدد مثبت در تنظيم شناختي هيجان و كاهش رفتار خود جرحي تأثير بيشتري دارد.

Background and Objective: Today, self-injury behavior has a significant prevalence among adolescents. The purpose of the present study was to compare the effectiveness of dialectical behavior therapy (DBT) and solution-focused brief therapy (SFBT) on self-esteem, cognitive emotion regulation, and non-suicidal self-injury behavior. Materials and Methods: This study was Quasi-experimental research. The statistical population consisted of 45 students studying in junior high school in Pardis city (2017-2018). They were committed non-suicidal self-injury behavior at least for once. Using random access sampling method, the sample divided into two experimental groups and a control group (n1 = n2 = n3 = 15). The research tools included Eysenck’s self-esteem questionnaire (1976), Garnefski and Kraaij’s cognitive emotion regulation questionnaire (2006), and Klonowski and Glenn’s self-injurious behaviors and functions (2009). Experimental groups were under the dialectical behavior therapy and solution-focused (brief) therapy. The data were analyzed using multivariate analysis of covariance. Results: There was a significant difference between the effectiveness of dialectical behavior therapy with solution-focused brief therapy on reducing self-injury behavior (p <0/001) and cognitive emotion regulation (p<0/05). There wasn’t any significant difference in self-esteem variable. The mean scores of self- injury behavior for the dialectical behavior therapy group in post-test was significantly lower than the mean scores of the solution-focused brief therapy group and the control group. The mean of the dialectical behavior therapy group after a positive reappraisal was significantly higher than the mean of the control group. Conclusion: The method of dialectical behavior therapy compared to Solutionfocused therapy has a greater impact on increasing the positive reappraisal subscale in cognitive emotion regulation and decreasing self-injury behavior.