موتيف و ارتباط آن با عناصر داستاني در داستان‌هاي كوتاه "كورش اسدي"

بدون عنوان

موتيف يا "بن‌مايه" ابزاري است كه نويسنده مي‌تواند به‌منظور ايجاد وحدت اندام‌وار در ساختار اثرش از آن بهره ببرد. ‌‌كورش اسدي از نويسندگان معاصري است كه به دليل كسب جوايز ادبي داستان‌هاي كوتاه مشهور شد. اين مقاله به بررسي موتيف‌‌هاي مكرر در سه مجموعه داستاني پوكه‌‌‌باز، باغ ملي و گنبد كبود مي‌پردازد و به روش توصيفي تحليلي سعي بر آن دارد تا مشخص كند كه اسدي چگونه از موتيف‌‌هاي اقليمي استفاده كرده و كاركرد موتيف و ارتباط آن با ديگر عناصر داستاني در داستان‌هايش به چه صورت است. پس از تحليل اين نتيجه به‌‌‌دست آمد كه موتيف (بن‌مايه) به‌عنوان عنصري تكرار‌‌‌شونده در داستان‌هاي ‌‌‌‌كورش اسدي به يكپارچگي هر داستان و تمامي داستان‌هاي كوتاه او كمك كرده است. موتيف‌‌هاي پركاربردي چون كلاغ، خيابان، خاك، گورستان، آمبولانس، فصل پاييز، پوكه، پيرمرد، باران، رعد و... همگي متأثر از فضاي جنگ‌‌‌زده جنوب ايران در دهه شصت است كه با ديگر عناصر داستاني چون شخصيت‌‌ها، صحنه، فضا و رنگ و درون‌مايه ارتباط تنگاتنگي دارد.

بدون چكيده