نقد تطبيقي "أحلام شهرزاد" اثر طه حسين و نمايشنامۀ "سرّ شهرزاد" اثر علي احمد باكثير

بدون عنوان

ميراث فرهنگي گذشته نقطۀ عطف بسياري از داستان­هاي معاصر عربي به شمار مي­رود كه ادبا تحت تأثير شرايط حاكم بر جامعه در آثار خويش بهره­ مي­­گيرند تا از رهگذر آن، ضمن ايجاد ارتباط ميان گذشته و حال به بيان غيرمستقيم اوضاع جامعۀ خويش بپردازند. يكي از شيوه ­هاي بيان ميراث فرهنگي گذشته بهره­ گيري از تكنيك اشتراك عيني است. جستار پيش ­روي با روش توصيفي-تحليلي به بررسي رمان أحلام شهرزاد اثر طه حسين و نمايشنامۀ سرّ شهرزاد اثر علي احمد باكثير براساس مؤلفه­ هاي اشتراك عيني مي­پردازد. يافته­هاي تحقيق حاكي از آن است كه اديبان مذكور به‌منظور تصويرسازي اجتماعي به اين شگرد ادبي تكنيك گرايش پيدا كردند و با كاربست آن در فضاي داستاني خويش به‌طور غيرمستقيم از آرمان‌شهر و آزادي اجتماعي در وطن عربي سخن به ميان مي ­آورند و با دخالت دادن شخصيت شهرزاد، آن را معادل خويش و طلايه­ دار نهضت رنسانس فكري در عصر خود معرفي مي­كنند .

بدون چكيده