عنوان مقاله :
بررسي رابطه عليت بين مخارج سلامت عمومي و خصوصي و اميد به زندگي در ايران
عنوان به زبان ديگر :
Public and private health expenditure and life expectancy in Iran
پديد آورندگان :
شهركي، مهدي دانشگاه دريانوردي و علوم دريايي چابهار - دانشكده مديريت و علوم انساني، چابهار، ايران
كليدواژه :
مخارج سلامت , رابطه عليت , اميد به زندگي
چكيده فارسي :
مقدمه: يكي از عوامل مؤثر بر اميد به زندگي مخارج سلامت است. با توجه به تأثيرات و نتايج متفاوت مخارج سلامت خصوصي و عمومي بر سلامت در ايران، هدف مطالعه حاضر بررسي رابطه عليت بين مخارج سلامت عمومي و خصوصي با اميد به زندگي در دوره كوتاه‌مدت و بلندمدت براي ايران است.
مواد و روش كار: اين مطالعه توصيفي- تحليلي و كاربردي در سطح ملي با استفاده از مدل تصحيح خطاي برداري براي ايران انجام شد. داده‌هاي موردنياز از نوع سري زماني سالانه و براي سالهاي 2017-2000 از پايگاه داده‌اي بانك جهاني استخراج شد. مدل تحقيق و آزمون‌هاي موردنياز در نرم‌افزار Eviews 10 برآورد گرديد.
يافته ها: نتايج نشان داد رابطه عليت دوطرفه بين مخارج سلامت عمومي و اميد به زندگي در كوتاه‌مدت و بلندمدت وجود دارد، همچنين مخارج سلامت خصوصي رابطه علي بر اميد به زندگي داشت ولي اميد به زندگي تأثير علي بر مخارج سلامت خصوصي در كوتاه‌مدت و بلندمدت نداشت. تعداد سالهاي تحصيل و درآمد تأثير مثبت و تورم تأثير منفي بر مخارج سلامت خصوصي و عمومي در ايران داشت.
بحث و نتيجه گيري: مخارج سلامت عمومي تأثير علي بر اميد به زندگي داشت، بنابراين سياست‌هايي در راستاي سرمايه گذاري بيشتر در زيرساخت ها و افزايش خدمات پيشگيرانه بهداشتي، بهبود و ارتقاي فنّاوري‌هاي حوزه سلامت و آموزش نيروهاي هاي متخصص كه به مخارج عمومي وابسته است، براي ارتقاي سطح سلامت جامعه ضروري است. همچنين با توجه به تأثير علي مخارج سلامت خصوصي بر اميد به زندگي، جهت افزايش اميد به زندگي و سلامت جامعه سياست‌هاي حمايتي و بيمهاي از خانوار كم‌درآمد جهت جبران بخشي از هزينه هاي سلامت ضروري است.
چكيده لاتين :
Objective (s): One of the factors affecting life expectancy is health expenditure. Considering the different effects and outcomes of private and public health expenditures on health in Iran, the aim of this study was to investigate the causality between public and private health expenditures and life expectancy in the short and long term in Iran.
Methods: This descriptive-analytical study was carried out at the national level using Vector Error Correction Model for Iran. Data were obtained from annual time series for the 2000-2017, extracted from the World Bank website. The model and related tests were estimated in Eviews 10 software.
Results: The results showed that there was a two-way causality relationship between public expenditure and life expectancy in the short and long term. Also, private health expenditures had a causal relationship with life expectancy, but life expectancy had no causal impact on private health expenditures in the short and long term. The years of schooling and income had a positive impact and inflation had a negative impact on public and private health expenditures in Iran.
Conclusion: Public health expenditures had a causal effect on life expectancy. Therefore, policies for increasing investment in infrastructure and enhancing preventive health services, improving and promoting health technology and training specialist forces that are dependent on public expenditures are essential for promoting community health. Also, due to the effect of private health expenditure on life expectancy, in order to increase life expectancy and community health, supportive and insurance policies for low-income households are necessary to compensate for some of the health costs.
