تغيير‌هاي كيفي ميوه و اجزاي عملكرد توت‌فرنگي رقم كاماروسا در پاسخ به كاربرد نسبت‌هاي مختلف پتاسيم به نيتروژن در كشت بدون خاك

تامين نسبت‌هاي مناسب عنصرهاي غذايي در مراحل رشدي مختلف، سبب افزايش عملكرد و كيفيت ميوه مي‌گردد. بدين منظور براي ارزيابي تاثير نسبت‌هاي مختلف پتاسيم به نيتروژن بر عملكرد و كيفيت ميوه توت‌فرنگي آزمايشي شامل 13 تيمار با تركيب سطح‌هاي مختلف نيتروژن (120 و 180 ميلي‌گرم در ليتر) و پتاسيم (200، 250 و 300 ميلي‌گرم در ليتر)، در قالب طرح به‌طوركامل تصادفي و در سه تكرار اجرا شد. براي تهيه محيط كشت از كوكوپيت و پرلايت با نسبت 1:1 استفاده شد. محلول ‌غذايي با نسبت‌هاي مختلف پتاسيم به نيتروژن به‌‌مدت 45 روز (تا كامل شدن دوره رشد رويشي) با تناوب دوره سه روز يك‌بار، تيمار‌‌هاي رشد رويشي و پس از آن تيمار‌‌هاي رشد زايشي اعمال شد. نتيجه‌ها نشان داد تيماري كه نسبت پتاسيم به نيتروژن دريافت شده در طول دوره رشد رويشي 180/200 ميلي‌گرم در ليتر و در دوران زايشي 120/300 ميلي‌گرم در ليتر بود، موجب افزايش معني‌‌دار در اجزاي عملكرد و تغيير‌هاي كيفي چون طول، قطر، وزن ميوه، شمار فندقه، درصد تشكيل ميوه، عملكرد، ويتامين C، آنتوسيانين و فنول كل گرديد. هيچ كدام از تيمارهاي آزمايش تأثير معني‌داري بر شمار گل‌ در هر گل‌آذين، شمار گل‌آذين در هر بوته و مقدار اسيديته قابل تيتر توت‌فرنگي نداشتند. به‌‌طور ‌كلي، زماني كه در دوره رشد رويشي نيتروژن بيشتري و پتاسيم كمتري و برعكس در دوره رشد زايشي نيتروژن كمتري و پتاسيم بيشتري به كار برده شود، سبب بهبود ويژگي‌هاي زايشي مي‌گردد. با در نظر گرفتن تمامي ويژگي‌هاي ارزيابي شده در اين پژوهش در اندام‌‌هاي مختلف توت‌فرنگي، تيماري كه نسبت پتاسيم به نيتروژن دريافت شده در طول دوره رشد رويشي 180/200 ميلي‌گرم در ليتر و در دوران زايشي 120/300 ميلي‌گرم در ليتر بود، بهترين تيمار براي اعمال محلول‌غذايي به‌‌منظور افزايش كيفيت توت‌فرنگي و بهبود ويژگي‌هاي رويشي و زايشي بود.