اثر بخشي رفتار درماني ديالكتيكي بر كاهش رفتارهاي خود آسيب‌رسان سربازان داراي سابقه خود زني

The effectiveness of dialectical behavioral therapy on the reduction of self- injurious behaviors among soldiers with a history of self-injury

مقدمه: در جوانان و نوجوانان رفتارهاي خود آسيب‌ رسان ديده مي‌شود. هدف از انجام اين پژوهش، تعيين ميزان اثر بخشي رفتار درماني ديالكتيكي بر كاهش رفتارهاي خودآسيب‌رسان سربازان داراي سابقه خودزني در يك واحد نظامي بود. روش بررسي: اين مطالعه نيمه آزمايشي و از نوع پيش آزمون-پس آزمون با گروه گواه همراه با مرحله پيگيري بود. جهت نمونه‌گيري، از بين سربازان داراي سابقه خودآسيبي، تعداد 20 نفر به‌عنوان نمونه آماري به روش نمونه‌گيري تصادفي انتخاب شدند و پس از انجام بررسي‌هاي اوليه توسط پژوهشگر در خصوص دارا بودن معيارهاي ورود به پژوهش، جهت شركت در تحقيق انتخاب گرديدند. از پرسشنامه رفتارهاي خودآسيبي گراتز جهت جمع‌آوري اطلاعات در پيش آزمون و پس آزمون استفاده شد. بعد از اجراي پيش آزمون، گروه آزمايش تحت درمان برنامه رفتار درماني ديالكتيكي به‌صورت گروهي قرار گرفت. اين برنامه در 12 جلسه 90 دقيقه‌اي و هفته‌اي 2 جلسه اجرا شد. يافته‌ها : نتايج نشان داد كه برنامه رفتار درماني ديالكتيكي به روش گروهي بر كاهش رفتارهاي خودآسيب‌رسان سربازان داراي سابقه خودزني در يك واحد نظامي با سطح معني‌داري 0/04p= مؤثر بود. همچنين رفتار درماني ديالكتيك بر كاهش كاركردهاي درون فردي و بين فردي رفتار‌هاي خودآسيب رسان سربازان داراي سابقه خودزني مؤثر بود. بحث و نتيجه‌گيري: نتايج حاصل از اين تحقيق نشان داد كه برنامه رفتار درماني ديالكتيك به روش گروهي بر كاهش رفتار‌هاي خودآسيب رسان در سربازان داراي سابقه خودزني مؤثر است.

Background: Self-injurious behaviors are seen in young people and adolescents. The purpose of this study was to determine the effectiveness of dialectical behavioral therapy on the reduction of self- injurious behaviors among soldiers with a history of self- injury in a military unit. Materials and methods: This quasi-experimental study was a pre-test and post-test one with a control group with follow-up. Totally, 20 individual who had the inclusion criteria were randomly selected among soldiers with the history of self- injury. Gratis intentional selfinjury behavior questionnaire was used for data collection in pretest and post-test. After the pre-test, the experimental group was treated in a dialectical behavior therapy. This program was run in 12 sessions of 90 minutes and two sessions a week. Results: The results showed that dialectical behavior therapy by group method was effective in reducing self-injurious behaviors of soldiers with a history of self- injury in a military unit at the significant level of p=0.04. Also, it was effective in the reduction of intrapersonal and interpersonal functions of self-injurious behaviors among these soldiers . Conclusion: In summary, dialectic behavior therapy had a significant effect in reducing self-injurious behaviors in soldiers with a positive history.