نظام مراقبت تب مالت در جمهوري اسلامي ايران: تاريخچه، ساختارها و فرايندها

Brucellosis Surveillance System in the Islamic Republic of Iran: History, Structures and Processes

مقدمه و اهداف: ايران هميشه به عنوان يكي از كشورهاي آندميك بيماري تب مالت در سطح دنيا مطرح بوده است. هدف از انجام مطالعه حاضر مروري بر نظام مراقبت تب مالت در ايران بود. روش كار: داده هاي اين مطالعه از نظام مراقبت مركز مديريت بيماريهاي واگير، بررسي اسناد، مدارك، كتاب ها و مقالات منتشر شده و مصاحبه با صاحبان فرايند و صاحب نظران نظام مراقبت تب مالت در سال هاي 98-1396 هجري شمسي اخذ شد. يافته‌ها: در نظام مراقبت كنوني در ايران، تمام مبتلايان به تب مالت تحت درمان استاندارد به مدت حداقل 2 ماه قرار مي گيرند. بيمار در هر سطحي چه در بخش خصوصي يا بخش دولتي شناسايي شود به مركز بهداشت شهرستان مربوطه گزارش مي گردد و ستاد مركز بهداشت شهرستان پس از گزارش موارد به سطوح بالاتر علاوه بر انجام بررسي هاي اپيدميولوژيك در محل زندگي مورد گزارش شده، فرم بررسي انفرادي براي بيمار تكميل و به صورت ماهانه در پورتال كشوري بيماريهاي واگير ثبت مي كند.. نتيجه‌گيري: اگرچه ادغام برنامه مراقبت تب مالت در سيستم بهداشتي كشور، گزارش و درمان موارد انساني مطابق با پروتكل كشوري در سال هاي اخير به خوبي انجام مي شود اما كنترل تب مالت در ايران نيازمند اجراي مراقبت به استراتژي One Health است. عليرغم كاهش موارد تب مالت در سالهاي اخير، ضعف در مراقبت هاي مستمر دامي باعث شده كه موفقيت هاي سيستم سلامت در زمينه اجراي مراقبت براي موارد انساني تب مالت با نوسانات زيادي همراه باشد.

Background and Objectives: Iran has long been considered to be one of the countries in the world with endemic brucellosis. The aim of this study was to review the surveillance system of brucellosis in Iran. Methods: Data of this study were obtained from the surveillance system of the Center for Communicable Disease Control, the review of records, documents, books and published articles and also interviews with process owners and experts of brucellosis surveillance in 2017-2019. Results: In the current surveillance system in Iran, all patients with brucellosis will undergo standard treatment for at least 2 months. The patient identified at each site, private or public sector, reports to the health center of the city. After reporting cases to higher levels, city health center carried out required epidemiologic investigation in the place of reported case in collaboration with its environmental levels. Finally, the individual assessment form, epidemiologic investigation form, for reported case is completed and registered in national surveillance database. Conclusion: Although integration of the brucellosis surveillance program into the health system of the country and reporting and treatment of human cases in accordance with the country's protocol in recent years is well executed, brucellosis control in Iran requires the one health approach. Accordingly, it can be concluded that despite the decrease in the number of brucellosis cases in recent years, the weakness in livestock surveillance has led to many fluctuations in the health system's success in providing surveillance for human cases of brucellosis.