شاخص‌هاي اپيدميولوژيك و روند بروز بروسلوز انساني در استان كردستان در سال‌هاي 95-1388 : مطالعه مقطعي

Epidemiological Characteristics and Trend of the Incidence of Human Brucellosis in Kurdistan Province from 2009 to 2016

مقدمه و اهداف: استان كردستان به دليل بالا بودن تعداد موارد بيماري يكي از مناطق موردتوجه براي برنامه‌هاي كشوري كنترل بروسلوز بوده است. اين مطالعه با هدف تعيين برخي شاخص‌هاي اپيدميولوژيك و روند بروز بروسلوز انساني در سال‌هاي 95-1388 انجام شد. روش كار: اين مطالعه از نوع توصيفي- مقطعي است. جامعه آماري شامل بيماران مبتلا به بروسلوز استان كردستان كه بيماري آن‌ها در فاصله سال‌هاي 95-1388 تشخيص داده ‌شده است، بود. اطلاعات مربوط به 6918 مورد بيماري در استان كردستان مورد تجزيه‌وتحليل آماري قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج اين مطالعه نشان داد كه بالاترين ميزان بروز بيماري در استان مربوط به سال 1393 با ميزان 54/103 در يك‌صد هزار نفر و پايين‌ترين ميزان بروز مربوط به سال 1389 با ميزان 86/23 در يك‌صد هزار نفر جمعيت بود. بررسي 8 ‌ساله بيماري نشان داد كه بيش‌ترين ميزان بروز بيماري مربوط به شهرستان بيجار است. يافته‌ها هم‌چنين نشان داد كه بيش‌ترين درصد تجمعي موارد بيماري مربوط به گروه سني 44-25 سال بود. در اين مطالعه زنان خانه‌دار و شغل كشاورز- دامدار، ساكنان روستا و جنس مذكر بيش‌ترين موارد بيماري را به خود اختصاص دادند. در تمامي سال‌هاي مورد بررسي اغلب بيماران سابقه تماس با دام را مثبت گزارش كرده‌اند. نتيجه‌گيري: لازم است تا اقدامات همه‌جانبه‌اي براي كنترل مسير انتقال عفونت از دام‌هاي اهلي(گاو و گوسفند و بز) و محصولات آن‌ها به انسان و ارائه راهكارهاي پيشگيرانه توسط مسؤولان بهداشتي كشور و ارايه‌دهندگان خدمات بهداشتي- درماني به‌ويژه در فصل تابستان براي ساكنان روستاهاي استان، زنان خانه‌دار و مردان صورت گيرد.

Background and Objectives: Kurdistan Province has always been one of the areas of interest in national disease control programs due to a high number of human brucellosis cases. This study was conducted to explore some of the epidemiological indexes and the trend of the incidence of human brucellosis in this area from 2009 to 2016. Methods: The target population of this cross-sectional study included the human brucellosis patients living in Kurdistan Province whose disease was diagnosed between 2009 and 2016. The data of 6918 patients were analyzed. The incidence was calculated in 100,000 at-risk population. Results: The highest incidence was 103.54 in 100,000 in 2014 and the lowest was 23.86 in 100000 in 2010. According to 8-year analysis, the highest incidence rate was seen in Bijar. Male gender, rural dwellers, farmers, ranchers, housewives, and those aged 24-25 years were at a higher risk of the disease based on the results. Most of the patients reported contact with livestock. Conclusion: Comprehensive measures should be taken to control the infection transmission from domestic animals and their products to humans; moreover, preventing measures should be devised by health policy-makers, especially for villagers, housewives, and men.