پديد آورندگان :
مهدي زاده، امين دانشگاه علوم بهزيستي و توان بخشي - گروه كاردرماني، تهران، ايران , حسيني، علي دانشگاه علوم بهزيستي و توان بخشي - گروه كاردرماني، تهران، ايران , لوك زاده، سميه دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - گروه كاردرماني، اصفهان، ايران , جليلي، نسرين دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - گروه كاردرماني، اصفهان، ايران , رياحي، آزاده دانشگاه علوم پزشكي اراك - گروه كاردرماني، اراك، ايران
كليدواژه :
راه‌رفتن , قدرت عضلات اندام تحتاني , شناخت , توجه , مالتيپل اسكلروزيس
چكيده فارسي :
هدف بيماري ام‌اس يك اختلال مزمن التهابي، دميلينيزاسيون و نورودژنراتيو سيستم عصبي مركزي و همچنين شايع‌ترين علت غيرتروماتيك ناتواني نورولوژيك در افراد جوان است. ابتلا به بيماري ام‌اس در ميان زنان، به‌ويژه زنان جوان نسبت به مردان در سراسر دنيا حدود 1/5 تا سه برابر بيشتر است. تخريب ميلين در هر ناحيه‌اي از مغز ممكن است علائم خاصي را بروز دهد. يكي از علائم ناتوان‌كننده اختلال در تعادل و راه‌رفتن است كه با اشكال در جابه‌جايي از يك مكان به مكان ديگر، حفظ وضعيت ايستاده و انجام فعاليت‌هاي عملكردي مثل راه‌رفتن و دورزدن همراه است. همه اين عوامل فرد را در معرض از‌دست‌دادن تعادل و افتادن قرار مي‌دهد. شيوع زياد ام‌اس در اصفهان، اين شهر را در زمره مناطق ريسك متوسط تا زياد ام‌اس در آسيا و اقيانوسيه قرار داده است. از اين‌رو اين پژوهش بر آن است از ديدگاه كل‌نگر كاردرماني، عوامل جسماني و شناختي مؤثر بر راه‌رفتن افراد مبتلا به ام‌اس (قدرت عضلات اندام تحتاني، شناخت و توجه) را در شهر اصفهان بررسي كند.
روش بررسي اين پژوهش از نوع همبستگي‌تحليلي بود و در آن از روش نمونه‌گيري دردسترس استفاده شد. جامعه مطالعه‌شده تمام بيماران مبتلا به ام‌اس در مرداد سال 1396 در شهر اصفهان بودند كه در اين مطالعه بر اساس فرمول حجم نمونه و معيارهاي ورود و خروج 70 بيمار (24 مرد و 46 زن با ميانگين سني 7/55±32/20) مبتلا به ام‌اس محاسبه و به مطالعه وارد شدند. معيارهاي ورود شامل داشتن بيماري ام‌اس با تشخيص و تأييد پزشك نورولوژيست با بررسي ام‌آرآي بيمار، توانايي خواندن و نوشتن و همچنين توانايي حداقل صد متر راه‌رفتن مستقل بود. معيارهاي خروج نيز وجود هرگونه بيماري نورولوژيك ديگر و تمايل‌نداشتن بيمار براي همكاري در پژوهش در نظر گرفته شد. پس از ارائه توضيحات كافي و كسب رضايت آگاهانه درباره پژوهش، پرسش‌نامه و آزمون‌هاي مذكور براي انجام پژوهش به آن‌ها ارائه و تكميل شد. در اين مطالعه از آزمون‌هاي بررسي مختصر وضعيت شناختي، 10 متر راه‌رفتن، برخاستن و رفتن، برخاستن از صندلي و آزمون استروپ استفاده شد. براي تجزيه و تحليل آماري داده‌ها از نسخه 16 نرم‌افزار SPSS و آزمون ضريب همبستگي پيرسون (با توجه به فاصله‌اي‌بودن متغيرها) و تحليل رگرسيون چندگانه به روش گام‌به‌گام استفاده شد.
يافته‌ها در اين پژوهش 70 بيمار مبتلا به ام‌اس واجد شرايط مشاركت داشتند. نتايج به‌دست‌آمده همبستگي منفي و معناداري را بين نمرات آزمون سرعت راه‌رفتن (10 متر راه‌رفتن) با نمرات متغيرهاي قدرت عملكردي عضلات اندام تحتاني (0/001>P) و توجه (0/01=P) نشان دادند. همچنين همبستگي معني‌داري نيز بين قدرت عضلات اندام‌هاي تحتاني با ميزان تعادل ديده شد (0/01=P) . نتايج آزمون رگرسيون گام‌به‌گام نشان داد متغير قدرت عملكردي عضلات اندام تحتاني بيشترين سهم را در تبيين واريانس ميزان سرعت راه‌رفتن در اين افراد داشته است.
نتيجه‌گيري بر اساس يافته‌هاي اين مطالعه، بين عوامل جسماني و شناختي اثرگذار بر تعادل و راه‌رفتن در افراد مبتلا به ام‌اس كه هنوز قادر به راه‌رفتن هستند (قدرت عملكردي عضلات اندام تحتاني، شناخت و توجه) قدرت عملكردي عضلات اندام تحتاني مهم‌ترين عامل اثرگذار بر تعادل و سرعت راه‌رفتن در اين بيماران است و بايد در فرايند توانبخشي، به‌ويژه كاردرماني در اين بيماران، توجه بيشتري به برنامه تقويت عضلات اندام‌هاي تحتاني شود.
چكيده لاتين :
Objective Multiple Sclerosis (MS) is a chronic inflammatory, demyelinating, and neurodegenerative disorder
of the Central Nervous System (CNS) and it is also the most common cause of non-traumatic neurological disability
in young adults. MS in women, especially young women, is about 1.5 to 3 times more common than
men all over the world. About 2.5 million people worldwide are suffering from MS. The destruction of myelin
in certain areas exhibits certain signs and symptoms. Balance disorders are particularly problematic because
they are associated with difficulty in moving from one position to another, sustaining an upright posture, and
performing functional activities such as walking and turning, all of which predisposes people with MS to the
loss of equilibrium and falls. Isfahan City in Iran suffers from a high prevalence of MS that put it amongst the
regions with the highest prevalence of MS in Asia and Oceania. This study aimed to use the holistic approaches
of occupational therapy to investigate the physical and cognitive factors (attention, cognition and muscle
strength of lower extremities) that affect the gait of MS patients in the city of Isfahan, Iran.
Materials & Methods The present study was a descriptive-correlational one and convenience sampling method
was used to recruit the samples. The study population consisted of all patients with MS in Isfahan City in
August 2017. A group of 70 patients (24 males and 46 females with the Mean±SD age of 32.20±7.55 y) met
the inclusion-exclusion criteria and were enrolled in the study. To be eligible for the study, the patients had
to meet the following inclusion criteria: having a neurologist-confirmed diagnosis of MS with MRI scan, being
able to read and write, and walk at least 100 m independently. We excluded patients with cognitive impairments
that might hinder understanding of the tasks to be accomplished, those with any comorbid neurologic
condition other than MS, and those who are unwilling to collaborate with the research process. After providing
sufficient information about the research process and getting informed consent of the patients, the questionnaires
and tests were provided to the participants to be completed. The study tools were the Mini-Mental
Status Examination (MMSE), 10 m Walking Test (10 MWT), Timed Up and Go test (TUG), Sit to Stand test,
and Stroop test. For data analysis, the Pearson correlation coefficient and multiple regression analysis were
performed in SPSS version 16.
Results In this study, 70 patients suffering from MS participated. The results showed a significant negative
correlation between the scores of walking speed test (10 m walking) and the scores of the functional
strength of the lower extremities muscles (P<0.001) and attention (P=0.01). There is also a significant
correlation between muscle strength of lower extremity and balance (P=0.01). Regression analysis shows
that the muscle strength of lower extremities has the highest contributions in predicting the speed of
walking in patients with MS.
Conclusion According to the study findings, among the physical and cognitive factors affecting gait and balance
such as muscle strength of lower extremity or cognition and attention, the muscle strength of lower extremity
is the most important factor affecting the balance and speed of walking in patients with MS that still can walk.
In the process of rehabilitation, especially in occupational therapy, special attention must be paid to a muscle
strengthening program for the lower extremities of patients suffering from MS.
