بررسي رابطه بين مؤلفه‌هاي ذهن آگاهي و اهمال‌كاري تحصيلي با نقش ميانجي خود پنداره تحصيلي در دانشجويان علوم پزشكي

Rostami B, Fakour E. Evaluation of the Relationship between the Components of Mindfulness and Educational Procrastination with the Mediating Role of Academic Self-concept in Medical Students

زمينه و هدف: اين مطالعه با هدف تعيين رابطه بين مؤلفه‌هاي ذهن آگاهي و اهمال‌كاري تحصيلي با نقش ميانجي خود پنداره تحصيلي در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي زنجان در سال تحصيلي 98-97 انجام گرفت. روش بررسي: اين مطالعه يك مطالعه توصيفي-همبستگي بود. جامعه آماري شامل تمامي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي زنجان در سال تحصيلي 98-97 با تعداد 1759 نفر بودند. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران تعداد 315 نفر تعيين شد كه به‌صورت نمونه‌گيري تصادفي وارد مطالعه گرديدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌هاي اهمال‌كاري تحصيلي سولومون و راثبلوم ، خود پنداره تحصيلي وانگ و پرسشنامه پنج‌وجهي ذهن آگاهي بائر و همكاران جمع‌آوري گرديد. تجزيه‌ و تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي همبستگي پيرسون و رگرسيون خطي چندگانه انجام شد. جهت تعيين نقش ميانجي از روش بارون و كني استفاده شد. يافته‌­ها: بين مؤلفه‌هاي ذهن آگاهي با اهمال‌كاري تحصيلي و خود پنداره تحصيلي همبستگي معناداري وجود داشت (0/05>P). نتايج رگرسيون چندگانه نيز نشان داد كه ذهن آگاهي توان تبيين اهمال‌كاري تحصيلي كل، اهمال‌كاري در آمادگي براي امتحانات، اهمال‌كاري در انجام تكاليف درسي و خود پنداره تحصيلي كل را به ترتيب به ميزان 27، 24/7، 20/1 و 28/7 را داشت (0/05>P). همچنين خود پنداره تحصيلي در رابطه بين ذهن آگاهي و اهمال‌كاري تحصيلي نقش ميانجي داشت. نتيجه­‌گيري: مؤلفه‌هاي ذهن آگاهي با خود پنداره تحصيلي و اهمال‌كاري تحصيلي رابطه داشت. همچنين خود پنداره تحصيلي، تعديل‌كننده‌ي رابطه بين ذهن آگاهي و اهمال‌كاري تحصيلي بود.