تحليل و بررسي نقش عدالت فضايي در نواحي پيراموني بر سازماندهي سياسي فضايي پايدار در شهر تهران

فاقد عنوان لاتين مي باشد

پديده‌هاي انساني محدود و تك عاملي و گسسته از محيط پيرامون نبوده و شهر به عنوان نمودي مهم از هويت جمعي انسان‌ها از اين قاعده مستثني نيست. با توجه به اين مساله هدف اين مقاله عبارت است از تحليل و بررسي نقش عدالت فضايي در نواحي پيراموني بر سازماندهي سياسي فضايي پايدار شهر تهران. شهر تهران از جمله كلان شهرهايي است كه بيشترين تاثيرپذيري و نيز متقابلا بيشترين تاثيرگذاري را از نواحي پيراموني در مباحثي مانند جمعيت، مسكن، الودگي هوا، مسائل سياسي مانند انتخابات، مسائل فرهنگي مثل پوشش... و مسائل اقتصادي داشته است. سوال اصلي مقاله حاضر اين است كه نقش نواحي پيراموني در سارماندهي سياسي فضايي پايدار در شهر تهران چيست؟ روش اين مقاله توصيفي تحليلي است كه با استفاده از پژوهش‌هاي انجام شده و آمارها و نقشه‌هاي موجود سعي خواهد مساله پژوهش تحليل و تبيين شود. فرضيه مقاله براي پاسخگويي به سوال فوق اين است كه شهر سيستمي باز است كه با محيط پيرامون خود داراي تبادل است كه در نتيجه هرگونه برنامه‌ريزي و سياست‌گذاري براي ساماندهي سياسي و فضايي مولفه‌هاي جغرافيايي، اقتصادي و فرهنگي آن نيازمند پرداختن به دلايل آن در فضاهاي پيراموني است. نتايج اين مقاله نيز نشان مي‌دهد كه تهران به دليل ربايش منابع اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و ... نواحي پيراموموني، هم آن‌ها را دچار ناعدالتي مي‌كند و هم خود در سازماندهي سياسي فضايي پايدار با چالش روبرو شده است.

فاقد چكيده لاتين مي باشد