اثر تمرين هوازي با و بدون محدوديت جريان خون بر طول گام و تعادل زنان مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس

The Effect of Aerobic Training with and without Blood Flow Restriction on the Length and Balance of Women with Multiple Sclerosis

زمينه و هدف: مولتيپل اسكلروزيس، يك بيماري خودايمني است كه باعث آسيب ميلين سيستم عصبي مركزي مي‌شود و اختلال در راه رفتن يكي از ويژگي‌هاي مولتيپل اسكلروزيس است. امروزه، تمرين ورزشي به عنوان ابزاري مؤثر در توانبخشي مولتيپل اسكلروزيس شناخته شده است. هدف از مطالعه حاضر، تعيين و بررسي اثر تمرين هوازي با و بدون محدوديت جريان خون بر طول گام و تعادل زنان مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس بود. روش بررسي: در يك مطالعه نيمه‌تجربي با يك طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون،24 بيمار داوطلب زن با درجه ناتواني بين 4ـ1(قد: 7/27 ± 159/5 سانتي‌متر، وزن: 8/58 ± 61/54 كيلوگرم، سن: 8/23 ± 37/08 سال)، به طور تصادفي به دو گروه مساوي تمرين هوازي بدون محدوديت جريان خون و گروه تمرين هوازي با محدوديت جريان خون(BFR) تقسيم شدند. هر دو گروه به مدت 6 هفته و 3 جلسه در هفته به ركاب زدن بر روي دوچرخه آبي(3 نوبت 6 دقيقه‌اي با 1 دقيقه استراحت بين نوبت‌ها و HRmax 65ـ60 درصد) پرداختند. جهت ايجاد محدوديت جريان خون از كاف بر روي قسمت فوقاني پا با فشار10±96 ميلي‌متر جيوه استفاده شد. براي اندازه‌گيري طول گام و تعادل، به ترتيب از دوربين و مقياس تعادل برگ استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آماري كوواريانس و تست تعقيبي بنفروني تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد هر دو نوع تمرين باعث افزايش معني‌دار طول گام پاي چپ(0/05>p) و تعادل(0/05>p) بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس شدند، اما موجب كاهش معني‌دار طول گام پاي راست(0/05>p) شدند. هم‌چنين، بين اثر دو نوع تمرين بر طول گام پاي چپ و راست و تعادل تفاوت معني‌داري مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد هر دو نوع تمرين هوازي با و بدون محدوديت جريان خون موجب بهبود تعادل در بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس مي‌شوند، اما در رابطه با اثر آنها بر طول گام نياز به بررسي بيشتر مي‌باشد.

Background & aim: Multiple sclerosis is an autoimmune disease which damages the central nervous system. Disruption of walking is one of the characteristics of multiple sclerosis. Currently, exercise training is known as an effective tool in the rehabilitation of multiple sclerosis. The aim of the present study was to determine the effect(s) of aerobic training with/without blood flow restriction on the length and balance of women with multiple sclerosis. Methods: In a Quasi-experimental study, a pre and post-test design, 24 volunteers with disability degree between 1-4 (height: 159.5 ± 7.27 cm, weight: 61.54 ± 8.58 kg, age: 37.08 ± 8.23 years) were randomly divided into two equal groups: aerobic training without blood flow restriction and blood flow restriction (BFR) aerobic training group. Both groups were ridden for 6 weeks and 3 sessions per week on a bicycle (3 times 6 minutes with 1 minute rest between turns and HR60 6560 percent). To limitation of the blood flow a cuff was used on the upper part of the foot with a pressure of 96 ± 10 mmHg. In order to measure step length and balance, the camera and leaf balance scale were used respectively. Data were analyzed using covariance and Bonferroni post hoc. Results: The results indicated that both types of exercises significantly increased the left foot stroke length (p <0.05) and balance (p <0.05) in patients with multiple sclerosis, but a significant decreased was seen on the right foot stroke (P <0.05) . Also, there was no significant difference between the effect of two types of exercises on the length of left and right foot steps and the balance. Conclusion: It seems both types of aerobic training, with and without blood flow limitation, improve the balance in patients with multiple sclerosis, but their effect on the length of the step needs to be further investigated.