رخداد شكستگي كنديل استخوان بازو در سگ؛ گزارش موردي، پيچيدگي‌هاي درماني

Humeral condylar fracture in dog, a case report, therapeutic complexities

توصيف بيمار: يك قلاده سگ نر بالغ نژاد اسكاي ترير با تاريخچه آسيب به آرنج اندام حركتي قدامي به بخش جراحي و تصويربرداري درمانگاه دانشكده‌ي دامپزشكي دانشگاه شهركرد ارجاع داده شد. علائم باليني بيمار شامل لنگش شديد اندام حركتي درگير، تورم و درد حين ملامسه و ايجاد صداي ترق ترق در ناحيه آرنج بود. يافته‌هاي باليني: در ارزيابي راديولوژي ناحيه درگير شكستگي كنديل استخوان بازو و جابه‌جايي در مفصل آرنج مشخص شد. روش درمان و نتايج حاصله: درمان نهايي مداخله جراحي، جهت تثبيت داخلي قطعات شكستگي با استفاده از روش تثبيت با استفاده از پيچ در عرض كنديل استخوان بازو و سپس از استفاده از پيچ و پلاك، انتخاب شد. كاربرد باليني: شكستگي‌هاي كنديل استخوان بازو در سگ از موارد شايع شكستگي است؛ زيرا وجود منفذ فوق قرقره‌اي در استخوان بازو، سگ را مستعد چنين شكستگي‌هايي مي‌كند. اين نوع شكستگي را مي‌توان به شكستگي‌هاي بين كنديلي، كنديل جانبي و كنديل مياني تقسيم‌بندي كرد. شكستگي‌هاي كنديل استخوان بازو ممكن در هر نژادي از سگ ديده شود كه غالباً نژاد اسپانيل به علت مستعد بوده به جوش خوردن ناقص كنديل استخوان بازو بيشتر تحت تأثير اين شكستگي قرار مي‌گيرد. اين شكستگي‌ها بيشتر به دنبال تروماي شديد از جمله تصادف با وسايل نقليه موتوري ايجاد مي‌شوند. سگ‌هايي كه به تازگي مبتلا به شكستگي كنديل استخوان بازو شده‌اند، علائمي همچون عدم وزن‌گذاري بر اندام حركتي قدامي درگير و لنگش را نشان مي‌دهند. نقطه قابل اتكا در تشخيص اين گونه شكستگي‌ها، مطالعات راديوگرافي است. جهت تثبيت قطعه شكسته شده مي‌توان از تكنيك ثبيت با پيچ در عرض كنديل استخوان بازو به همراه سيم كريشنر استفاده كرد. در شكستگي‌هاي بين كنديلي نيز مي‌توان از روش تثبيت دوطرفه با استفاده از 2 پلاك اقدام به ثبيت قطعات شكسته شده نمود.

Abstract Case Description- An adult male dog (skye terrier breed)affiliated with the trauma history in thoracic limb elbow was referred to the Department of Veterinary Surgery and Radiology of Shahrekord University. Clinical sings included severe lameness of the involved limb, swelling and pain in the palpation and the creation of a crack in the elbow area. Clinical Findings- In the evaluation of the region's Radiology section, the fracture of the humeral condyle and displacement of the elbow joints was determined. Treatment and Outcome- The final treatment for surgical intervention was chosen to establish the internal fixation of fracture parts by using the transcondylar lag screw method and then using the screw and plates. Clinical Relevance- The humeral condylar fractures in the dog is the common fracture cases because the existence supracondylar foramen in the humerus bone, renders the dog prone to such fractures. Humeral condylar fractures can be divided into lateral condylar, medial condylar and intercondylar fractures. Humeral condylar fractures may be seen in any breed of dog although spaniels are commonly affected due to their predisposition to incomplete ossification of the humeral condyle (IOHC). Dogs with a recent humeral condylar fracture present with non-weightbearing thoracic limb lameness. The diagnosis is readily made from orthogonal radiographs. To fixation the fracture parts, using the transcondylar lag screw method whit a Kirschner wire (K-wire). In the intercondylar fractures, using two plates (using a bilateral approach) is attempted to fix the fractured parts.