عنوان مقاله :
اثربخشي شفقت درماني بر بهبود علائم اختلال استرس پس از سانحه
عنوان به زبان ديگر :
Effectiveness of Compassion Therapy on Symptoms of Posttraumatic Stress Disorder
پديد آورندگان :
معيني، فاطمه دانشگاه علوم پزشكي آجا - گروه روانشناسي باليني، تهران، ايران , طاهري، نجمه دانشگاه فردوسي مشهد، مشهد، ايران , گودرزي، ناصر دانشگاه علوم پزشكي آجا - گروه روانشناسي باليني، تهران، ايران , دباغي، پرويز دانشگاه علوم پزشكي آجا - گروه روانپزشكي، تهران , دنيوي، وحيد دانشگاه علوم پزشكي آجا - گروه روانشناسي باليني، تهران، ايران , راه نجات، امير محسن دانشگاه علوم پزشكي آجا - گروه روانشناسي باليني، تهران، ايران
كليدواژه :
اختلال استرس پس از سانحه , جانبازان , شفقت درماني
چكيده فارسي :
مقدمه: اختلال استرس پس از سانحه يكي از فراگيرترين اختلالات پس از وقوع حوادث آسيبزا است. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي شفقت درماني بر بهبود علائم اختلال استرس پس از سانحه انجام شد.
روش كار: جامعه آماري شامل جانبازان جنگ تحميلي مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه مراجعهكننده به بيمارستان ابن سيناي شهر مشهد بود كه از ميان آنها تعداد 30 نفر به شيوه در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفي در دو گروه آزمايشي و كنترل (هرگروه 15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمايش طي هشت جلسه، شفقت درماني را دريافت كردند و گروه كنترل هيچ مداخلهاي دريافت نكردند. متغير وابسته در دو نوبت پيشآزمون و پسآزمون مورد اندازهگيري قرار گرفت. براي اندازهگيري متغير از مقياس استرس پس از سانحه ميسيسيپي استفاده شد.
نتايج: تحليل دادهها با استفاده از روش تحليل كواريانس تكمتغيره نشان داد كه با كنترل اثرات پيشآزمون، شفقت درماني اثر معنيداري بر بهبود علائم اختلال استرس پس از سانحه داشت.
نتيجهگيري: مطالعه حاضر نشان ميدهد كه شفقت درماني گروهي با كاهش در هيجانات منفي و بهبود روابط بين فردي باعث بهبود علائم اختلال استرس پس از سانحه ميشود
چكيده لاتين :
Background: Post-Traumatic Stress Disorder is one of the most prevalent post traumatic events. The purpose of this study was to determine the efficacy of compassion therapy in improving the symptoms of post-traumatic stress disorder.
Methods: The study population consisted of war veterans with post-traumatic stress disorder referring to Ebnesina Hospital in Mashhad, Iran. 30 individuals of the population were selected by available method and randomly divided to experimental and control groups (15 people each). The experimental group received 8 compassion focused therapy and the control group did not receive any intervention. Dependent variables were measured in both pre-test and post-test. The Mississippi-Causal Stress Scale was used to measure the variable.
Results: Data analysis using univariate analysis of covariance showed that by controlling for pre-test effects, compassion therapy had a significant effect on the improvement of symptoms of post-traumatic stress disorder.
Conclusion: The present study showed that group compassion therapy reduces symptoms of post-traumatic stress disorder by reducing the negative emotions and improving interpersonal relationships.
عنوان نشريه :
پرستار و پزشك در رزم