كنترل بيماري هاي كرمي در اسب: ديدگاههاي تازه ( سخنراني كليدي 3rd ICAM – بخش اول)

Helminth infections control in horses: New insights

رويكرد سنتي در برنامه هاي كنترلي انگل ها با تمركز بر استفاده از داروي هاي ضد كرم با فواصل مناسب معطوف بوده است. به دليل تكيه بر داروهاي ضد كرم توجه كافي به تقابل انگل با ميزبان و همچنين محيط صورت نمي­گيرد. زيرا كه به نظر مالكان ميرسد نيازي به تخصص دامپزشكان براي كنترل انگل ها نمي باشد و اين داروها به آساني در دسترس پرورش دهندگان قرار داده شده است (7). با اين حال، گزارش هايي از ايجاد مقاومت به داروهاي ضد كرم و همچنين سناريوهاي جديدي از آلودگي هاي انگلي در سرتاسر دنيا به وجود آمده است. در كنار اين ها توجه به كنترل بيماري هاي انگلي و تحقيقات جهت معرفي داروهاي جديد كاهش پيدا كرده است. دامپزشكان در حال حاضر جهت دوري از روش هاي سنتي كنترل انگل ها و همچنين تعويض داروهاي ضد كرم نياز به باز آموزي اطلاعات خود دارند. استراتژي هاي مديريتي يكپارچه كه شامل تركيبي از استفاده انتخابي[1] از داروهاي ضد كرمي، بهبود سطح ايمني دام در مقابل عفونت هاي انگلي و مديريت محيط جهت طراحي برنامه هاي مناسب كنترلي انگل به طور فزاينده اي اهميت پيدا كرده است. به طور گسترده اي اثرات عفونت هاي انگلي بين مناطق جغرافيايي و سيستم هاي مديريتي متفاوت مي­باشد. خط مشي هاي عمومي به منظور كنترل انگلها هميشه منتشر و توصيه ميشود، اما مصلحت در آن است كه در كاربرد هر يك از آن روش ها انعطاف داشت. مناسب ترين برنامه هاي ضد انگل آن هايي است كه بر اساس اهداف توليد كننده، همچنين هزينه ها و بازدهي درمان طراحي شده اند. ساير مولفه هايي كه بايد در نظر گرفته شود شامل محيط، تغييرات آب و هوا و جغرافياي محل مي­باشد. از مهمترين بخش هاي طراحي برنامه هاي كنترلي ضد انگل آگاهي از كنش بين انگل با ميزبان و محيط مي باشد.(1).

no abstract