گزارش يك مورد درمان جوش‌نخوردن مزمن (نان يونيون) شكستگي استخوان ران با طب سنتي

جوش‌نخوردن شكستگي در استخوان‌هاي بلند اندام تحتاني حائز اهميت بسياري است. از اين جهت كه اين استخوان‌ها متحمل وزن بدن است. عللي كه براي جوش‌نخوردن شكستگي ذكر شده است: شامل 1. ناپايداري و بي‌حركتي وضعيت قطعات شكستگي؛ 2. عدم جريان خون كافي به محل شكستگي؛ 3. ميزان آسيب پريوست و نكروز سلول‌هاي پريوستال كه باز به جريان نداشتن كافي خون بر مي‌گردد. درمان جوش‌نخوردن شكستگي در طب رايج به دو صورت است: درمان غيرجراحي كه شامل فيزيوتراپي و استفاده از امواج صوتي يا الكترومغناطيسي و يا تزريق پروتئين MBP ، جهت تحريك استخوان‌سازي است. درمان جراحي با هدف تثبيت قطعات شكسته به صورت فيكساسيون‌هاي داخلي و خارجي است و نهايتاً پيوند استخوان به شكل آلوگرافت و اتوگرافت قرار مي‌گيرد تا محل شكستگي پر شود. شرح مورد بيمار آقاي 29 ساله‌اي است كه در 21‌سالگي در اثر تصادف، دچار شكستگي در ناحيه استخوان ران مي‌شود و طي هشت سال تحت درمان غيرجراحي و جراحي و نهايتاً پيوندهاي الوگرافت و اتوگرافت قرار مي‌گيرد. ولي متأسفانه هيچ‌كدام از درمان‌ها مؤثر نبوده و پيوندها موفقيت‌آميز نبوده و دچار پس‌زدن و عفونت مي‌شوند و از طرفي با نكروز سر استخوان‌هاي شكسته مواجه مي‌شوند. با همه اين اقدامات پزشكي، بيمار نااميد از درمان، تحت تدابير طب سنتي قرار مي‌گيرد از جمله اصلاح سبك زندگي و تغذيه و اصلاح مزاج و درمان با داروهاي طب سنتي و زالودرماني. نتيجه گيري نتايج نشان داد كه بعداز شش ماه درمان، نواحي گانگره كاملاً برطرف شده و استخوان‌هاي جديد در نواحي بين شكستگي ايجاد مي‌شود و علائم بيمار بهبودي مي‌يابد. با گسترش آموزش و پژوهش در حوزه طب ايراني مي‌توان باعث پيشرفت درمان‌هايي بر اساس طب ايراني مؤثر، غيرتهاجمي و كم‌هزينه شد كه سهم بسزايي در افزايش كيفيت زندگي فرد و اجتماع خواهد داشت و نيز از هزينه‌هاي گزاف مادي و معنوي جراحي و قطع عضو جلوگيري مي‌كند.

Objective Nonunio‎n fracture of lower-extremity long bones is really important because these bones bear the weight of the body. Some reasons of nonunio‎n fracture are: Instability and immobility of the fractured fragments; insufficient blood supply to the fractured site; and damage to periosteum and necrosis of periosteal cells caused by insufficient blood supply. There are two methods of nonunio‎n treatment based on Iranian traditional medicine: (A) Nonsurgical treatment including physiotherapy, ultrasonic or electromagnetic waves or injection of Maltose-binding protein for stimulation of bone regeneration; and (b) Surgical treatment with the aim of fixing fractured parts internally and externally, and eventually bone graft in the form of allografts and autografts. Methods The patient was a 29-year-old man whose thigh bone had been fractured in an accident at the age of 21. During 8 years, he had underwent surgical and nonsurgical treatments as well as allograft and autograft transplantation, but unfortunately none of these treatments were effective and he suffered from infection, transplant rejection and necrosis of fractured fragments. Disappointed patient was subjected to treatment based on traditional medicine including modification of lifestyle and dietary regime, and using traditional drugs and leech therapy. Conclusion After 6 months of therapy, avascular necrosis was completely removed and new bones were created in the areas between the fractures and the patient got better over time. By expanding education and research in the field of Iranian traditional medicine, we can increase the use of effective, noninvasive and low-cost Iranian-based therapies which have great role in improving the quality of life of the individual and community and can prevent from expensive material and spiritual costs of surgery and amputation.