پديد آورندگان :
داوري نژاد، عمران دانشگاه علوم پزشكي كرمانشاه - مركز تحقيقات پيشگيري سوء مصرف مواد - پژوهشكده سلامت - گروه روانپزشكي , كرمي، آرزو دانشگاه علوم پزشكي كرمانشاه - مركز تحقيقات پيشگيري سوء مصرف مواد - پژوهشكده سلامت - گروه روانپزشكي , احمدي، عليرضا دانشگاه علوم پزشكي كرمانشاه - گروه بيهوشي , فرنيا، وحيد دانشگاه علوم پزشكي كرمانشاه - مركز تحقيقات پيشگيري سوء مصرف مواد - پژوهشكده سلامت - گروه روانپزشكي , رادمهر، فرناز دانشگاه علوم پزشكي كرمانشاه - مركز تحقيقات پيشگيري سوء مصرف مواد - پژوهشكده سلامت - دانشگاه رازي، كرمانشاه - گروه روانپزشكي - گروه روانشناسي
كليدواژه :
اختلالات روانپزشكي , شيوع , بيمارستان فارابي , كرمانشاه
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: اختلالات روانپزشكي، نوعي بيماري است كه فرد از مشكلات عاطفي و احساسي رنج ميبرد و تمامي جنبه هاي زندگي او را در بر ميگيرد، لذا هدف پژوهش حاضر بررسي و تعيين شيوع انواع اختلالات روانپزشكي در مراجعه كنندگان به بيمارستان آموزشي ـ درماني فارابي كرمانشاه در سالهاي 95ـ1394 بود. روش بررسي: اين مطالعه توصيفي‌ـ تحليلي از نوع مقطعي بود. جامعه آماري پژوهش حاضر بيماران مراجعه كننده به بيمارستان فارابي كرمانشاه بودند كه در فاصله زماني يكم فروردين 1394 تا پايان اسفند ماه 1395 بستري شده بودند. با توجه به اين كه شيوع بيماريهاي رواني در كرمانشاه در كل 5/23 درصد ميباشد با d مساوي با 05/0 و ضريب اطمينان 95/0 حجم نمونه در اين مطالعه 275 نفر برآورد شد، كه با استفاده از روش نمونهگيري تصادفي، 275 نفر(تقريباً10 درصد از هر اختلال) انتخاب و مورد بررسي قرار گرفتند. اطلاعات مورد نياز متناسب با اهداف پژوهش، براي هر بيمار در چك ليست از پيش تهيه شده ثبت گرديد. توزيع هر كدام از خصوصيات اپيدميولوژيك بيماران بر حسب نوع اختلالات روانپزشكي مشخص شد. معيارهاي ورود به مطالعه شامل رضايت آگاهانه، مراجعه بيمار در دوره زماني ذكر شده و كامل بودن پرونده پزشكي ايشان از نظر متغيرهاي مورد بررسي و معيارهاي خروج شامل عدم رضايت، ناقص بودن پرونده هاي بايگاني شده بيماران مراجعه كننده در اين دوره زماني بود. دادهها با استفاده از آزمون آماري مجذور كاي تجزيه و تحليل شدند.
يافته ها: ميانگين سني بيماران 24/13±39/39 سال بود. از ميان بيماران مورد مطالعه، 98 نفر(6/35 درصد) زن و 177 نفر(4/64 درصد) مرد بودند، كه از نظر وضعيت تأهل، 116 نفر (2/42 درصد) متأهل، 130 نفر (3/47 درصد) مجرد و 29 نفر (5/10 درصد) مطلقه بودند. نتايج پژوهش نشان داد، اختلال اسكيزوفرني 8/25 درصد بيشترين و اختلال دليريوم 5/1درصد و در وهله بعد دمانس 8/1 درصد كمترين، شيوع را داشتند. هم‌چنين اختلال دو قطبي 3/19درصد، افسردگي 3/11 درصد از اختلالات شايع ديگر بودند. اختلالات شخصيت و اسكيزوافكتيو به ترتيب با 4/8 درصد و 3/7 درصد، سايكورز و استرس پس از سانحه با 9/6 درصد براي هر كدام، از اختلالات با شيوع متوسط شناخته شدند. سوء مصرف مواد 7/4 درصد، شخصيت وسواسي ـ جبري 4 درصد و عقب ماندگي ذهني 2/2 درصد نيز از جمله اختلالات با شيوع پايين بودند.
نتيجه گيري: با توجه به ميزان شيوع اختلالات روانپزشكي توصيه مي شود، آگاهي هاي عمومي در جهت شناخت بهتر اين اختلالات با كمك رسانه هاي جمعي، مراكز مشاوره و دانشگاه علوم پزشكي ارتقاء يابد. هم‌چنين نتايج اين مطالعه ميتواند در روشن ساختن وضعيت سلامت روان، به برنامهريزان بهداشتي كمك نمايد تا مداخلات مرتبط با پيشگيري، درمان و بازتواني اختلالات را طراحي نمايند. هم‌چنين، با بالا بردن سطح آگاهي جامعه و انجام مشاوره ژنتيكي ميتوان از بروز اختلال عقب ماندگي ذهني، تا حدود زيادي پيشگيري نمود.
چكيده لاتين :
Background & aim: Psychiatric disorder is a disease in which patients suffer from emotional problems that these are visible in all aspect of patient’s life. So, the aim of this study was investigated
the prevalence of psychiatric disorders among patients referred to Farabi Hospital in Kermanshah,
2015-16.
Methods: This was a cross-sectional descriptive-analytical study. The study population consisted of
patients admitted to Farabi Hospital in Kermanshah who were admitted between March 1, 2015 and
March 2015. Since the prevalence of mental illness in Kermanshah is 23.5%, with d equal to 0.05 and
confidence coefficient 0.95, the sample size in this study was estimated to be 275 people. Random
sampling, 275 (approximately 10% of each disorder) were selected and evaluated. The information
required for each patient was recorded in a pre-prepared checklist for each patient. The distribution of
each patient's epidemiological characteristics was determined according to the type of psychiatric
disorders. Inclusion criteria included informed consent, patient referral in the mentioned time period
and completeness of their medical records in terms of the variables studied, and exclusion criteria
included lack of consent, incomplete archival records of patients referring to this time period. Data
were analyzed using Chi-square test.
Results: The mean age of patients was 39.39 13 13.24 years. 98 patients (35.6%) were female and
177 (64.4%) were male. Of these, 116 (42.2%) were married and 130 (47.3%) were married. Were
single and 29 (10.5%) divorced. The results showed that schizophrenia had the highest prevalence
(25.8%) and delirium (1.5%) and dementia (1.8%) respectively. Also bipolar disorder was 19.3% and
depression 11.3% were other common disorders. Personality disorders and schizoaffective disorders
were identified as 8.4% and 7.3%, respectively, schizoaffective and Post Traumatic Stress Disorders
(6.9%), respectively. Substance abuse, 4.7%, obsessive-compulsive personality, 4%, and mental
retardation were 2.2%. Conclusion: Given the prevalence of psychiatric disorders, it is recommended that public awareness
be improved to better understand these disorders with the help of mass media, counseling centers,
and medical sciences universities. The results of this study can also help mental health planners to
design interventions related to prevention, treatment and rehabilitation of disorders. Correspondingly,
by raising the level of community awareness and genetic counseling, mental retardation disorder can
be largely prevented.
