مطالعه روش‌هاي انتخاب نقاط مرجع در آناليز مودال محيطي

آزمايش مودال روشي مناسب براي تخمين مشخصات ديناميكي سازه مي‌باشد. با اين‌حال در سازه‌هاي بزرگ به ‌علت عدم امكان تحريك و يا اندازه‌گيري نيروها، انجام آزمايش مودال دشوار يا غير‌ممكن مي‌باشد. آزمايش مودال محيطي يكي از روش‌هايي است كه مي‌تواند اين مشكل را بر‌طرف كند. در اين نوع آزمايش، سازه توسط بارهاي طبيعي تحريك مي‌شود. با اين حال، اين نوع آزمايش نيز با مشكلاتي مواجه است. يكي از مشكلات مهم آزمايش مودال محيطي عدم امكان اندازه‌گيري همزمان در تمام نقاط است كه ناشي از محدوديت در تعداد شتاب‌سنج‌ها و كانال‌هاي اندازه‌گيري است، بنابراين سازه بايد در چندين مرحله مورد آزمايش قرار گيرد. براي ارتباط بين مراحل اندازه‌گيري، بايد نقاطي به‌ عنوان مرجع انتخاب شوند. عدم انتخاب صحيح نقاط مرجع موجب بروز خطا در نتايج خواهد شد، از اين رو، انتخاب صحيح اين نقاط، حائز اهميت فراوان است؛ در اين مقاله ضمن بررسي روش‌هاي انتخاب نقاط مرجع، مزايا و معايب اين روش‌ها به تفصيل بيان مي‌گردد.

this article has no english Abstract