مطالعه كاربردي مزايا و محدوديت‌هاي چيلرهاي تراكمي و جذبي به همراه ارائه مدل

چيلرها از مهم‌ترين تجهيزات توليد برودت در ساختمان‌هاي بزرگ محسوب مي‌شوند و شناخت صحيح از اين ماشين‌ها، عامل اساسي در انتخاب تجهيزات و بهينه‌سازي مصرف انرژي در ساختمان هستند. به طور كلي چيلر دستگاهي است كه حرارت را از سيال مي‌گيرد. به طور معمول از اين سيال براي خنك‌كاري هوا يا دستگاه‌ها استفاده مي‌شود. خنك‌سازي هواي ورودي به ساختمان با چند روش مختلف امكان پذير است، كه در اين تحقيق اين دو روش به نام چيلر تراكمي و چيلر جذبي معرفي و با يكديگر مقايسه شده‌اند تا بتوان فهميد كه كدام يك از اين روش‌ها بازدهي بهتري دارند. با توجه به داده‌هاي بدست‌آمده معلوم شد كه چيلر تراكمي در دماي 45 درجه توان خالص خروجي را نسبت به حالت بدون خنك سازي 6.7% بهبود بخشيد و چيلر جذبي در دماي 45 درجه توان خالص خروجي را نسبت به حالت بدون خنك‌كاري 17.3% افزايش داد. همچنين در مقايسه‌اي كه بين عملكرد چيلر جذبي و چيلر تراكمي در دماهاي مختلف ورودي صورت گرفت، چيلر جذبي به مراتب عملكرد بهتري نسبت به چيلر تراكمي داشت. در چيلر جذبي چون مصرف برق كمپرسور وجود ندارد لذا توان خالص توليدشده توسط توربين بيشتر است.

this article has no english Abstract